ΟΙ ΑΥΛΕΙΕΣ ΘΥΡΕΣ
Εμένα, μου λείπει ο αύλειος χώρος
περιορισμένος
αλλά κι απέραντος
Από πάνω να στάζουν κατοσταριές μπουμπούκια
Να τα σέρνει ο αγέρας απ την θάλασσα,
να γεμίζουν τα μάτια με πέταλα
να στέκω ασάλευτη
να περνούν απέξω αυτοί που λέω παλιάλογα,
να λένε στην πιό πάνω κλειστή στροφή οτι είδαν ένα ψώνιο να μασά βουκαμβίλιες και να λιάζεται...
Να κοντοπλησιάζει ο ένθεος
να γνέφει σιωπητήριο
ν άκουστεί η θάλασσα -αυτή που χάσκει σε μακρινό κόλπο-
ο ήχος της, δεν φτάνει μέχρι εδώ
κι ο παράξενος επισκέπτης να σιγοντάρει το θαλάσσιο τεριρέμ
και γω να διορθώνω τον τόνο...
Εμένα μ αρέσουν οι αύλειες θύρες
αυτές που οδηγούν στ ανθρώπου τα θαύματα
ΠΗΓΗ 'Άκλιτον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου