Θέλω χαρτί και μολύβι
Και να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου
Να μπορέσω να μην ξελογιαστώ
και να περάσω την αγκαλιά στο τοπίο
Και η θάλασσα να ντυθεί το χρώμα σου
και ο δισταγμός μου να γίνει πανί σε καράβι
(ηλεκτρόδιο)
foto φωτό Richard Avedon - Juliette Binoche
____________________________________________________________
Παραμονές 2ου covid Σωτηρίου Έτους αναστροφών
Εαν σωθούμε από την αντιστροφή και προσπεράσουμε την τρέλα του αδρανούς κήτους, θα έχουμε να γελάσουμε
Ο τρόπος απόδρασης είναι πειραματικός και αντίθετος από τον τρόπο της φθονερής αυτοκρατορίας
Εαν αντικρίσουμε τους αυτοκράτορες στην πραγματική τους διάσταση και ως έχουν από κεί και πέρα η ιστορία της σωτηρίας μας θα είναι παιχνιδάκι
Ας κοιμηθούμε ελαφρά
--------------------------
__________________________________________________________________
"Αντρέι Ρουμπλιόφ" του Αντρέι Ταρκόφσκι
Ο Ρουμπλιόφ ξεκινά τη ζωή του με μια αθωότητα και μια παιδική πίστη στην καλοσύνη των ανθρώπων. Οπως γράφει ο Ταρκόφσκι: «Ο καλόγερος, ο Ρουμπλιόφ, κοιτούσε τον κόσμο με απροστάτευτο, παιδικό βλέμμα, και κήρυσσε την αγάπη, την καλοσύνη και τη μη βίαιη αντίσταση στο κακό.»[14]
Ομως, η σκληρή πραγματικότητα της εποχής του, οι αντιζηλίες μεταξύ των μοναχών, η ματαιοδοξία τους, η διαφθορά αρχόντων και λαού, η διπροσωπία και η αδιαφορία τους μπροστά στον επερχόμενο κίνδυνο των Τατάρων και τη βία που θ ̓ ακολουθούσε, δοκιμάζουν την πίστη του, τον απογοητεύουν και τον κάνουν να εγκαταλείψει το μοναστήρι του.
Φεύγοντας όμως από εκεί, είναι σαν να βαδίζει στο άγνωστο χωρίς πυξίδα. Αντιμετωπίζει σαρκικούς πειρασμούς, απειλείται με θάνατο από παγανιστές που τον δένουν σε στάση σταυρού, συμβολίζοντας έτσι τον Χριστό, συναντά ένα δάσκαλο ‒τον Θεοφάνη τον Ελληνα‒ που, εκτός από την τέχνη του, δεν μπορεί να του δείξει μια σαφή πορεία μέσα στον κόσμο, ηγεμόνες που βλέπουν την τέχνη του με υλιστικά κίνητρα και τους ζωγράφους/αγιογράφους σαν μπογιατζήδες, και μια βία που ξεκινά από μια αδελφοκτόνα διαμάχη, καταλήγει στην εισβολή των Τατάρων και καταστρέφει τα πάντα.
Μέσα σ ̓ αυτήν τη δίνη, ο ζωγράφος προβληματίζεται, σχετικά με το «ποια πρέπει να είναι η σχέση του καλλιτέχνη με τον γύρω κόσμο. Πρέπει να συμμετέχει την Ιστορία η απλώς να παρατηρεί;»[15]
Οταν ένας Ρώσος επιχειρεί να βιάσει μια γυναίκα, ο Αντρέι παίρνει την απόφαση να παρέμβει, σκοτώνει τον βιαστή και σώζει τη γυναίκα.
Μετά απ’ αυτό και μἐσα σ ̓ ένα περιβάλλον καταπτώσεως, καταστροφής, πείνας κι ερημώσεως, ο μοναχός Αντρέι στρέφεται στη μετάνοια: Επιβάλλει κανόνα σιωπής στον εαυτό του, αποφασίζει να μη ξαναμιλήσει και ξαναζωγραφίσει μέχρι να του δείξει ο Θεός ότι του συγχώρεσε τον φόνο κι επιστρέφει στη μονή της μετανοίας του.
Μ ̓ αυτόν τον τρόπο ο Ταρκόφσκι δείχνει στους συγχρόνους του πώς πρέπει να γίνει η αλλαγή της Ρωσίας για την οποία τόση συζήτηση γινόταν τότε.
από το "Αντίφωνο"
__________________________________________________________
"Η θυσία " η τελευταία ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι
«Εν αρχή είναι ο λόγος» Με τα λόγια αυτά του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου αρχίζει η ταινία και με αυτά τα λόγια που τα ψιθυρίζει ο γιος του ήρωα, όταν ξαναβρίσκει τη λαλιά του, τελειώνει. «Εν αρχή ην ο λόγος. Γιατί ήταν έτσι μπαμπά;» ρωτάει τον πατέρα που λείπει.
Είναι παραλογισμός να χάνεις τη ζωή σου, για να τη σώσεις;
Η πράξη αυτή του ήρωα του Ταρκόφσκι φαίνεται σαν ένας παραλογισμός, σ' αυτόν που κρίνει επιπόλαια . Τον παραλογισμό αυτόν θέλει να υποδηλώσει η εικόνα στην αρχή της ταινίας, όπου ο ήρωας μαζί με τον ανήλικο γιο του, που έχει προσωρινά χάσει τη μιλιά του, φυτεύουν ένα ξεραμένο δέντρο, με την ελπίδα ότι ποτίζοντάς το, ύστερα από μακρά επιμονή, το ξεραμένο δέντρο θα ανθίσει. «Εν αρχή είναι ο λόγος»
Η Αγάπη δεν αναμετράται με τον θάνατο
Ορίζεται από το αβυσσαλέο τίποτε και φτάνει μέχρι τον θάνατο .
"Η θυσία"-Αντρέι Ταρκόφσκι
«Εν αρχή είναι ο λόγος» Με τα λόγια αυτά του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου αρχίζει η ταινία και με αυτά τα λόγια που τα ψιθυρίζει ο γιος του ήρωα, όταν ξαναβρίσκει τη λαλιά του, τελειώνει. «Εν αρχή ην ο λόγος. Γιατί ήταν έτσι μπαμπά;» ρωτάει τον πατέρα που λείπει.
Είναι παραλογισμός να χάνεις τη ζωή σου, για να τη σώσεις;
Η πράξη αυτή του ήρωα του Ταρκόφσκι φαίνεται σαν ένας παραλογισμός, σ' αυτόν που κρίνει επιπόλαια . Τον παραλογισμό αυτόν θέλει να υποδηλώσει η εικόνα στην αρχή της ταινίας, όπου ο ήρωας μαζί με τον ανήλικο γιο του, που έχει προσωρινά χάσει τη μιλιά του, φυτεύουν ένα ξεραμένο δέντρο, με την ελπίδα ότι ποτίζοντάς το, ύστερα από μακρά επιμονή, το ξεραμένο δέντρο θα ανθίσει. «Εν αρχή είναι ο λόγος»
Η Αγάπη δεν αναμετράται με τον θάνατο
Ορίζεται από το αβυσσαλέο τίποτε και φτάνει μέχρι τον θάνατο .
"Η θυσία"-Αντρέι Ταρκόφσκι
______________________________________________________________________
Η αντανάκλαση του κόσμου
Αλλά ποια αλήθεια μπορεί να περιχαρακωθεί σε ατομικό επίπεδο; "Mια εικόνα δεν εκφράζει απλώς μια ιδέα του δημιουργού της. Είναι η αντανάκλαση ενός ολόκληρου κόσμου σε μια σταγόνα νερού. Σε μία μόνο σταγόνα…",
είχε πει ο Andrei. Tarkovski---The Mirror---
____________________________________________________________________
Shostakovich and ‘Slav’ Rostropovich. 
Τα δύο φαινόμενα, μαζί, στο Cello Concerto no.1
Ο Σοστακόβιτς -ο Μπετόβεν του 20 αιώνα
και ο Ροστροπόβιτς ο μεγάλυτερος τσελλίστας όλων των εποχών
Ο τρόπος με τον οποίο ο Shostakovitch αντιμετωπίζει το τσέλο σχεδόν σαν όργανο κρουστών είναι απλώς καταπληκτικός
Φαινόμενο κομμάτι.
Ο Rostrpovich ερμηνεύει το πρώτο Cello Concerto του Shostakovich, το οποίο γράφτηκε για αυτόν και είναι αφιερωμένο σ αυτόν! Απομνημόνευσε και έμαθε την μελωδία σε μόλις τρεις ημέρες και μετά ήρθε στην ντάτσα του Σοστακόβιτς για να το παίξει!
Ο Ροστρόποβιτς, η επιτομή του ταλέντου και της μεγαλοφυίας των βιολοντσέλων!!
Στο ιδιοφυές έργο του Σοστακόβιτς !!
_______________________________________________________
Η ψευδαίσθηση είναι ευθέως ανάλογη με την παραγόμενη σήψη
Εαν δεν ειπωθεί το αληθές τόσο εξαερωνόμαστε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου