ουτε ένας δεν είναι ευχαριστημένος από τον κόσμο οπότε ευτυχούμε με τα εμβόλια
τέτοιος που είναι ο κόσμος εμβόλια γεννάει
_____________________________________
Όσο ταπεινωνόμαστε τόσο ανασύρω στο νου μου τους Ηρωες της των Ελλήνων Ιστορίας
_______________________________________________
από την πολλή μασκοφορία χαλούν και τα μάτια μας
_______________________________________________
στου Ματριξ την οθόνη σφάζονται νιες και παλληκάρια
(σύγχρονο δημώδες)
_______________________________
το αντρικό πρότυπο κατέρρευσε στην σύγχρονη εποχή επειδή ενστερνίστηκε τα περιοδικά κομμωτηρίου
το γυναικείο πρότυπο κατέρρευσε επειδή χειροκρότησε την αντρική πτώση με πολλή χαρά
(σημ δεν ασκείται κριτική φυσικά στα κομμωτήρια παρά μόνο χρησιμοποιώ την κοινή έκφραση για να καταλαβαινόμαστε)
____________________________________________
οταν τελειώσετε με την φανέλα τα εμβόλια και για την αισθητική να μου το πείτε επειδή ίσως πρέπει να μείνετε κι άλλο μέσα
με εμβόλια, με αισθητική, με κουτσομπολιά και γενικά με τα περιοδικά κομμωτηρίου
για να πάω σαν άνθρωπος στο παρακάτω
_____________________________________________
Γιά την ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΚΟΥΜΗ της ΚΩ
Τι κάνει ο τόπος όταν με το πρώτο κλάμα ζωγραφίζει με χάρτη στην καρδιά μας !
Η φωτογραφία είναι της Ειρήνης Χατζηγιακουμή και απαθανατίζει την ΚΩ, τον τόπο της.
Φωτογραφίζει με την όρεξη ενός παιδιού με την έκπληξη ενός αβάδιστου ταξιδιώτη, με τον ενθουσιασμό ενός μικρού πτηνού που πετά με τα αδύναμα δικά του φτερά, με την θλίψη ενός δειλινού μιας μέρας κάποιας μέρας χρωματισμένης με κρέπια μουσμουλιά
Οι καλές εικόνες και απαθανατίσεις--με απουσία ειδικής τεχνικής κάποιων εφέ και πειραγμάτων--ξεπηδούν από τη καρδιά και από το επίπεδο της προσωπικής αισθητικής
Μ αυτό τον τρόπο γράφεται στο φως η αγάπη για ότι μας περιβάλλει και το εμπεριέχουμε για ότι με θάλπος στο βλέμμα αγναντεύουμε
Η Ειρήνη έχει εκθέσει το φωτογραφικό της έργο σε έκθεση (μη εμπορική)πριν 2 χρόνια, στην Κυψέλη, με τίτλο "Η Κως που αγάπησα"
Σ αυτή την έκθεση ανακάλυψα με μεγάλη μου έκπληξη την κίνηση που ανάβλυζε από ότι φωτογράφιζε
Λες και είχε ένα ποδήλατο και αυτό έπαιρνε φωτογραφίες ή ακόμη καλύτερα ένα πατίνι παλιό χειροποίητο, ξύλινο που ήταν ο δικός της φακός
Αυτή είναι η οπτική της Ειρήνης
Ομως ως γνήσια καλλιτέχνης πάντα θυμόταν το χάρισμα και την έμπνευση σε ποιόν την οφείλει. Συχνά αναφερόταν σε έναν παλιό από τους πρώτους μεταπολεμικούς φωτογράφους της Κω, τον ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ, που με εύνοια της τύχης είχε το φωτογραφείο του δίπλα στο πατρικό σπίτι, της τότε μικρής Ειρήνης
Η αγάπη της για τον πρώτο Δάσκαλο την οδήγησε να αποδώσει τιμές κάνοντας ένα αφιέρωμα στην μνήμη του
Με δική της πρωτοβουλία σχεδιάστηκε οργάνωσε και παρουσίασε φωτογραφική έκθεση με παλιές φωτογραφίες του αείμνηστου Κώου φωτογράφου στο Λαογραφικό Μουσείο της Κω τον Αυγουστο που μας πέρασε.
Τα αξιοθαύματα είναι πολλά
Πρώτο, η επιμέλεια και η αφοσίωση της Ειρήνης
Δεν είναι εύκολο να αναδείξεις το έργο ενός απόντος που και ο ιδιος υπήρξε χαμηλών τόνων εργάτης του φωτός
Δεύτερο, η συγκίνηση και η ευλάβεια των αναμνήσεων και του δεσμού των Κώων , που εκφράστηκε ως ένα δάκρυ από το κοινό σώμα των νησιωτών
Τρίτο, η μέθεξη του όλου εχγειρήματος ως οικογενειακό μνημόσυνο των απογόνων του ζεύγους Παπαζαχαρίου
Ο φωτογράφος συνεπικουρείτο από την γυναίκα του που διδασκόμενη από τον ίδιο έστρωνε και ίσιωνε τον φωτεινό καμβά για να μπορέσει ο ίδιος να απαθανατίσει το πρόσωπο που στεκόταν σε ένα μικρό ξυλόγλυπτο βάθρο
Και τελευταίο:
Ο τίτλος του αφιερώματος ήταν η συνήθης έκφραση του φωτογράφου που έλεγε στην μικρή Ειρήνη
"Ολα είναι αυτοσχέδια"
Και για την Ειρήνη Χατζηγιακουμή , όλα είναι αυτοσχέδια με σανίδα πλεύσης την έμπνευσή της
ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΚΟΥΜΗ Χρόνια Πολλά με πολλή αγάπη
--------------------------------
Φωτό Ειρήνη Χατζηγιακουμή
Κως , καράβι πλέοντας σε αναμενόμενη θαλασσοταραχή
Τι κάνει ο τόπος όταν με το πρώτο κλάμα ζωγραφίζει με χάρτη στην καρδιά μας !
Η φωτογραφία είναι της Ειρήνης Χατζηγιακουμή και απαθανατίζει την ΚΩ, τον τόπο της.
Φωτογραφίζει με την όρεξη ενός παιδιού με την έκπληξη ενός αβάδιστου ταξιδιώτη, με τον ενθουσιασμό ενός μικρού πτηνού που πετά με τα αδύναμα δικά του φτερά, με την θλίψη ενός δειλινού μιας μέρας κάποιας μέρας χρωματισμένης με κρέπια μουσμουλιά
Οι καλές εικόνες και απαθανατίσεις--με απουσία ειδικής τεχνικής κάποιων εφέ και πειραγμάτων--ξεπηδούν από τη καρδιά και από το επίπεδο της προσωπικής αισθητικής
Μ αυτό τον τρόπο γράφεται στο φως η αγάπη για ότι μας περιβάλλει και το εμπεριέχουμε για ότι με θάλπος στο βλέμμα αγναντεύουμε
Η Ειρήνη έχει εκθέσει το φωτογραφικό της έργο σε έκθεση (μη εμπορική)πριν 2 χρόνια, στην Κυψέλη, με τίτλο "Η Κως που αγάπησα"
Σ αυτή την έκθεση ανακάλυψα με μεγάλη μου έκπληξη την κίνηση που ανάβλυζε από ότι φωτογράφιζε
Λες και είχε ένα ποδήλατο και αυτό έπαιρνε φωτογραφίες ή ακόμη καλύτερα ένα πατίνι παλιό χειροποίητο, ξύλινο που ήταν ο δικός της φακός
Αυτή είναι η οπτική της Ειρήνης
Ομως ως γνήσια καλλιτέχνης πάντα θυμόταν το χάρισμα και την έμπνευση σε ποιόν την οφείλει. Συχνά αναφερόταν σε έναν παλιό από τους πρώτους μεταπολεμικούς φωτογράφους της Κω, τον ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ, που με εύνοια της τύχης είχε το φωτογραφείο του δίπλα στο πατρικό σπίτι, της τότε μικρής Ειρήνης
Η αγάπη της για τον πρώτο Δάσκαλο την οδήγησε να αποδώσει τιμές κάνοντας ένα αφιέρωμα στην μνήμη του
Με δική της πρωτοβουλία σχεδιάστηκε οργάνωσε και παρουσίασε φωτογραφική έκθεση με παλιές φωτογραφίες του αείμνηστου Κώου φωτογράφου στο Λαογραφικό Μουσείο της Κω τον Αυγουστο που μας πέρασε.
Τα αξιοθαύματα είναι πολλά
Πρώτο, η επιμέλεια και η αφοσίωση της Ειρήνης
Δεν είναι εύκολο να αναδείξεις το έργο ενός απόντος που και ο ιδιος υπήρξε χαμηλών τόνων εργάτης του φωτός
Δεύτερο, η συγκίνηση και η ευλάβεια των αναμνήσεων και του δεσμού των Κώων , που εκφράστηκε ως ένα δάκρυ από το κοινό σώμα των νησιωτών
Τρίτο, η μέθεξη του όλου εχγειρήματος ως οικογενειακό μνημόσυνο των απογόνων του ζεύγους Παπαζαχαρίου
Ο φωτογράφος συνεπικουρείτο από την γυναίκα του που διδασκόμενη από τον ίδιο έστρωνε και ίσιωνε τον φωτεινό καμβά για να μπορέσει ο ίδιος να απαθανατίσει το πρόσωπο που στεκόταν σε ένα μικρό ξυλόγλυπτο βάθρο
Και τελευταίο:
Ο τίτλος του αφιερώματος ήταν η συνήθης έκφραση του φωτογράφου που έλεγε στην μικρή Ειρήνη
"Ολα είναι αυτοσχέδια"
Και για την Ειρήνη Χατζηγιακουμή , όλα είναι αυτοσχέδια με σανίδα πλεύσης την έμπνευσή της
ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΚΟΥΜΗ Χρόνια Πολλά με πολλή αγάπη
--------------------------------
Φωτό Ειρήνη Χατζηγιακουμή
Κως , καράβι πλέοντας σε αναμενόμενη θαλασσοταραχή
________________________________________________________
________________________________________________________
"Ενας κόκορας μεσοπέλαγα"-2-
(το πρώτο μέρος εγράφη το 2013 για την εφημ "Η Πόλη Ζει")
(απόσπασμα)
"Πιθανόν πέταξαν τον κόκορά μου κλεισμένο σ ένα τσουβάλι μες στη θάλασσα ανοιχτά
Το πέλαγο είναι απέραντο
Θα ξεκινήσω από τις Κυκλάδες
Το μπουγάζι στον κύκλο των Κυκλάδων σώζει ζωές
Εαν είχε σωθεί το δίχως άλλο θα ήταν κάπου γύρω
Αποβραδίς ταξιδεύω με το καίκι "Γλάρο"
Θα με κλείσουν στο κοφίνι πάνω από το κατάστρωμα που αγκιστρωμένο στο κατάρτι αιωρείται και θα με αμολήσουν ανοιχτά της Αμοργού
Συμφώνησα και έδωσα χαιρετισμό με τα φτερά μου
Απόψε η νύχτα είναι περίεργη για μένα
Αλλά όλα είναι περίεργα αν και οι άνθρωποι νομίζουν οτι με την επανάληψη το περίεργο σταματά
Δεν είναι βλέπεις πουλερικά"
(το πρώτο μέρος εγράφη το 2013 για την εφημ "Η Πόλη Ζει")
(απόσπασμα)
"Πιθανόν πέταξαν τον κόκορά μου κλεισμένο σ ένα τσουβάλι μες στη θάλασσα ανοιχτά
Το πέλαγο είναι απέραντο
Θα ξεκινήσω από τις Κυκλάδες
Το μπουγάζι στον κύκλο των Κυκλάδων σώζει ζωές
Εαν είχε σωθεί το δίχως άλλο θα ήταν κάπου γύρω
Αποβραδίς ταξιδεύω με το καίκι "Γλάρο"
Θα με κλείσουν στο κοφίνι πάνω από το κατάστρωμα που αγκιστρωμένο στο κατάρτι αιωρείται και θα με αμολήσουν ανοιχτά της Αμοργού
Συμφώνησα και έδωσα χαιρετισμό με τα φτερά μου
Απόψε η νύχτα είναι περίεργη για μένα
Αλλά όλα είναι περίεργα αν και οι άνθρωποι νομίζουν οτι με την επανάληψη το περίεργο σταματά
Δεν είναι βλέπεις πουλερικά"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου