.........βγήκαμε στους δρόμους
γνωστοί και άγνωστοι
αντάμα
ο καθένας κρατούσε από ένα πορτοκάλι
εγώ το τύλιξα σε μετάξι και ένα άλλο σε ριζόχαρτο
αυτό για σένα και το μετάξι για μικρό στη βάρκα πανάκι
να βαρά βοριάς και αυτό να λυγιέται
ιδέα δεν είχαμε εαν επιστρέφαμε
ποιός ξέρει
κανείς δεν ξέρει
το στοίχημα ήταν να βγούμε παρέα με την αποκτημένη σοφία
τον έρωτα σαν πνοή , κυκλική στα κορμιά μας
με μάτια μεσολογγίου
κι αυτή τη φορά θα πετύχαινε το άλμα
πάνω από τον θάνατο σαν να μην υπάρχει θανή
πάνω από την ζωή που θα αναπηδούσε σα νιόβγαλτο βλαστάρι
ανάσες θαλπωρής και ξαναμμένες
αποφάσεις μεστές
οι άλτες της ανάγκης και της νομοτέλειας οι οδηγοί
μπροστά τους κάηκαν οι ραδιουργίες
μέρες Γέννας
μέρες ανθρώπου τοξοβόλου με στόχο να κουρελιάσει το μαύρο ριζικό του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου