Με την Μελίνα Σιδηροπούλου χθες
..σ ένα θεατράκι στα Εξάρχεια με θέμα τον Παύλο και αποσπάσματα από την ζωή του
Για μένα αυλαία για την γενιά Κέρουακ --όπως είναι οικείο σε φίλους ζωντανούς οτι έτσι αποκαλώ ολη την γενιά των διεθνών και γηγενών καλλιτεχνών εικονοκλαστών του γραπτού λόγου με διάρκεια μεταπολεμικά και μέχρι το 1980 περίπου
Ο αυτοκαταστροφικός τρόπος μαζί με μηδενισμό στην τέχνη δεν με αφορά
Η πνευματικότητα (που προσπαθώ να αγγίξω) δεν ανθίζει σ αυτές τις μορφές
Ο Παύλος ομως σαφώς υπήρξε ένας άδολος παντελώς άνθρωπος
Με λύπη μου , διακρίνω δύο τάσεις ως κυρίαρχες στην Τέχνη
----Την επιδοτούμενη και των χορηγιών όπου δεσμευτικά πορεύεται με το αφήγημα των κυρίαρχων της γης και δεσποτών της ελλάδας
---Και αυτή την τάση που αναμασά τα περασμένα και μιμείται την αυτοκαταστροφή με τρόπο βαθιά καταθλιπτικό
Πολλές φορές η απαξίωση των πάντων προέρχεται από αυτό το ρεύμα
από μένα Γεια και Χαρά επί παντός
με αναφορά το εξής
<στον αθλίων την χώρα κι εγώ μιά άθλια θα αγωνιστώ να ξεφύγω από την δική μου αθλιότητα με σκοπό να το δείξω και σε κάποιον άλλον ...>
άκλιτον
Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου