" Απέναντι, στην στεριά, ακούγονταν τριγμοί από νεογέννητα
βλαστάρια
είχε βυθιστεί για τα καλά η Άνοιξη στην θάλασσα
δεμένος κι απιθωμένος στο βράχο μεσοπέλαγα,σιγά-σιγά συνήθισα το κύμα
και την τρικυμία....
κάποιες φορές --σε μέρες γυάλινης ακινησίας του νερού-στα αυτιά μου φτάναν
ανθρώπινες λέξεις και ψίθυροι..
μάλλον η φαντασία μου τά σκάρωνε, από ανάγκη ν ακούσω επιτέλους κάτι.........
όμως ένα πρωί λάλησε ένα κοκόρι........το έρμο, σύριζα στον απέναντι βράχο γυρνοβολούσε.........ολομόναχο δίχως άλλα πουλερικά,χωρίς τη γριά να το μαζεύει.
με τις μέρες να τρέχουν και το καιρό ασάλευτο, χωρίς πολλές διαδικασίες γίναμε φίλοι
όταν φύγω,απο δω δεν θάχω κλάψει για άλλο πλάσμα πιό πικρά ,απ΄. οτι για αυτό το λιγνό, μοναξιασμένο κοκόρι"
..........
"Η ζωή κάποιου ακατανόητου για τους πολλούς
είναι πάντα η Μ. Πέμπτη
Είχα αιστανθεί οτι είχα χρέος μόνος μου να βγω από εδώ
Απάνωθε ο Θεός κι εγώ μόνος...
Κι ας χρειαζόταν εκατοστό το εκατοστό να ανοίγω δρόμο για τα Περάσματα ...."
Μεγάλη Πέμπτη
από " Ενταύθα" εισαγωγή 1ου κεφαλαίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου