Ἡ ἔναστρη φωτεινότητα
Νίκος Καρούζος
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἰσόρμησε πιὰ στὴν ἀπώτερη θλίψη
μὲ δίχως ἔστω ἕνα τριαντάφυλλο
στὸ μισοσκέπαστο ἐρημόκκλησο σέρνοντας
τὴ μεγάλη ἀνάπηρη σιωπὴ στὸ καροτσάκι τῆς ὁμιλίας
ἀνέκαθεν ἤξερε τὴν ἄσωστη κατάσταση-: πὼς εἴμαστε
καθημαγμένοι ἐρασιτέχνες τοῦ Πραγματικοῦ
μ᾿ ἕνα μυστήριο ποὺ βεβηλώνει τὴ διάνοια διχάζοντας
πρὶν ἡ δορὰ τῆς θάλασσας σηκώσει τὸ ἀνάστημα τοῦ Ἅδη.
Πολύκρουνη ἡ θύελλα σπάζει τὰ ματογυάλια της κι ὁ μέγας
τρόμος ἀδράχνει τὰ μελλούμενα
σχηματίζοντας ἀποστήματα στὴ μνήμη.
Κατάχαμα τῆς ἀσίγαστης σιγῇς ἕνα κινούμενο
κειμήλιο-σκουλῆκι.
Ἡ ζωὴ ποὺ μικραίνει: ἡ μεγάλη ἀλήθεια.
Στὸν ὁποὺ πιάνει τὸ τσαπὶ γίνεται τσάπισμα
στὸν ὁποὺ πίνει τὸ νερὸ γίνεται πιόμα.
Ἔρχεται ἔαρ ἀειπάρθενο προφέροντας ἀρώματα
κρατεῖ μία κατάμαυρη λεπτότατη κλωστὴ
στὰ ὕπαιθρα τῆς νύχτας
τὸ σημεῖο τοῦ γκιώνη ποὺ εἶν᾿ ἄγνωστο πέρα…
άκλιτον :παράθυρο στα νεολιθικά χρόνια στην Θήρα
Συμβολισμός του ανεπίστρεπτου --της Ευρὠπης --γήρατος
θερμόμετρο όπως η καταμέτρηση σφαγίων και εμπορευμάτων
Ο στόχος αρπαγής μέρους του νοητικού εύψυχου
.............παράθυρο την ίδια μέρα επί τουρκοκρατίας
τελικά η προσμονή ἠταν η ευθεία φορά βέλους
της ματιάς και της ψυχής μας
αυτό φοβούνταν οι αυτοκρατορίες και οι εξαρτημένοι από αυτούς οι εδώ κρατούντες
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΑ ΚΟΡΗ ΜΟΥ
Παραδοσιακό της Άνοιξης
Πού ήσουν πέρδικα καημένη
Ήμουνα πέρα στα πλάγια
στις δροσιές και στα χορτάρια.
Τι έτρωγες πέρα στα πλάγια
στις δροσιές και στα χορτάρια;
Έτρωγα το Μάη τριφύλλι
κι είμαι όμορφη στα χείλη
και τον Αύγουστο ρογούλα
κι είμαι ροδοκοκκινούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου