Bela Tarr --------Akliton New Age

Something erodes my heart!

Karhozat (1988)

Από ορισμένους, ο Bela Tarr θεωρείται ο πιο σημαντικός σύγχρονος ανατολικο-ευρωπαίος δημιουργός της έβδομης τέχνης, ο μοναχικός διάδοχος του Tarkofsky. Όπως και να 'ναι, δεν παύει να είναι μια αινιγματική περίπτωση.

Αν και οι σύγχρονοι κριτικοί χρησιμοποιούν τον όρο του "μετρ" για να περιγράψουν τον Bela Tarr, ο ίδιος ο σκηνοθέτης αρνείται το χαρακτηρισμό. Ο Bela Tarr γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1955 στο Pecs της Ουγγαρίας. Μεγαλώνοντας στο κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας του, o Tarr απέκτησε μια κινηματογραφική παιδεία που απέχει έτη φωτός από το σινεφίλ κινηματογράφο των μεγάλων Ευρωπαίων σκηνοθετών.

Με το Κολαστήριο (1987), την πρώτη του συνεργασία με το μόνιμο σεναριογράφο του από την εποχή των Προκατασκευασμένων Σχέσεων και έπειτα, Laszlό Krasznahorkai, ο Tarr εισέρχεται στην άβυσσο. Ένα ερημωμένο, μεταβιομηχανικό τοπίο, ασταμάτητη βροχή, αδέσποτα σκυλιά, αδιαπέραστη ομίχλη- στοιχεία που θα επανέλθουν στις επόμενες δύο ταινίες του Tarr με τον Krasznahorkai. Το Κολαστήριο είναι ένα φιλμ νουάρ που αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, αρνείται την εξιλέωση και τη σωτηρία όχι μόνο στον κεντρικό της ήρωα, αλλά και στην ίδια την ανθρωπότητα. Το Satantango (1994) και Οι αρμονίες του Werckmeister (2000) θα κάνουν το μαχαίρι να φτάσει στο κόκαλο αυτού που ο κριτικός κινηματογράφου Jonathan Rosenbaum αποκαλεί "δαιμονικό φορμαλισμό", ολοκληρώνοντας την τριλογία πολιτικής και μεταφυσικής αλληγορίας.

Ο Bela Tarr θεωρείται πλέον ομόφωνα ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης από την Ανατολική Ευρώπη. Η πορεία του ωστόσο παραμένει μοναχική. Τα επτάωρα πλάνα του Satantango, εμπνευσμένα από τα βήματα του ταγκό, οι αλληγορικές του εκφράσεις και ο βαθύς, σκοτεινός και ανελέητος πεσιμισμός δεν προσφέρονται για ευρεία αναγνώριση και τον τοποθετούν έξω από το χώρο αυτό που φιλοξενεί άλλους μεγάλους σκηνοθέτες. Ο Bela Tar είναι ένας γνήσια μοναχικός οραματιστής της εποχής μας.

I Fokus

------------------------------------------------------

Τον  πυρήνα της ανθρώπινης τραγωδίας τον κρατούν στα χέρια τους όσοι στην Ανατολική Ευρώπη αλλά και στην ΕΣΣΔ έζησαν τον κομμουνισμό

Εκεί όπου τους αφάνιζαν για το καλό τους , λόγω καλοσύνης, και για τα ταξικά δίκια 

Εκεί που ο εχθρός ήταν ο καλός μπάτσος 

.................άκλιτον

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου