δεν λέω σήμερα στιχάκια
ρίμες και συζυγίες
ούτε και φιλοσοφίες
ακάλυπτοι ασάλευτοι
μουσικές τσίγκινες και ανήλιων φυλλωμάτων
σε κρουστά ξυλένια μανταλάκια
σκιές στα μπαλκόνια
απλώνουν έρμα σεντόνια με ταχύτητα στρατοπέδου
σ έναν τόπο που μαλώνει με τον εαυτό του εαν είναι τόπος
βροχή σε μανταρισμένες συζυγίες
από τα βλήματα ενός πολεμικού αεροπλάνου
φερμένου από το 1922
να γίνουμε χορός να ψάλλουμε με ανάπαιστο
" τὸ μὲν εὖ πράσσειν ἀκόρεστον ἔφυ
πᾶσι βροτοῖσιν· "
αλλά χάνεται και το μέτρημα
ποιός θα άδει τις δύο βραχείες και ποιός την μακρά συλλαβή
από "άκλιτον"
φωτό Ακάλυπτος εν Αθήναις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου