Akliton New Age

........με φορά μελλοντική ένα παλιό χρονολόγιο το 2014

πόσο μ αρέσουν οι αισιόδοξοι

να έχουν αμείωτο συναίσθημα στην θάλασσα

να γελούν το ίδιο όπως πέρυσι κι όπως πρόπερσι

να βλέπουν ότι η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και θα ξανάρθουν μέρες μελωδικές....

κι εγώ κρατώ ένα συρματόσχοινο για τον παλμό και το στοίχημα να ρθεί ο κεραυνός

να γίνει στάχτη ο παλιόκαιρος αυτός

και στο βάθος χαρούμενοι και σαν φλογίτσες οι αισιόδοξοι

κι από κοντά οι σκύλοι τρυφεροί με ουρές απρόβλεπτα ανύποπτες....

και συριγμοί στο βάθος από αμεριμνησία μέσα στην καταιγίδα

πόσο μ αρέσουν οι αισιόδοξοι

τόσο που με πάθος μονομαχώ για τη ζωή

για να συγκρίνω το άπειρο και το μέτρο και να πενθώ πάντα για το άπιαστο

είναι κι αυτό το πολύπλοκο μιά κάποια αισιοδοξία

χρονογράφημα 14/05/2014

________________________________________________________________________________________

εγράφη το 2015

Καμία πολιτική σκέψη διεσώθη

αφαιρώντας την Πόλη ως εδαφική του χώρου οντότητα

διαλύεις τον πολίτη ως το υποκείμενο που λειτουργεί και ζει στην Πόλη

Ολο αυτό όμως -το καινοφανές- είναι και μια προσδοκία θετική

εαν και εφ όσον αντιληφθούμε οτι μπορούμε εξ αρχής να διανοηθούμε --το αδιανόητο--

Εστω λοιπόν οτι μπορούμε να οραματιστούμε τις πόλεις μας εκτός των πεδίων των επικυρίαρχων που τις δομούν λευκά κελλιά μέσα σε ευρύτερη φυλακή

Και εαν οραματιζόμαστε γινόμαστε συνομιλητές νοεροί με ότι είναι ανθρώπινης υπόστασης και προέλευσης υφής.....

Εν πάσει περιπτώσει

Πάμε για μπάνιο να δούμε ορίζοντα;;

φωτό Η Ρόμυ

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου