~~~~13~~~~~
Το κάρο όδευε στις λίθινες γέφυρες της Δυτικής πλευράς
όπου για να ζεσταθούμε ασκούμαστε εμείς οι γυναίκες στο σπρώξιμο της καρότσας μια και δεν θα άντεχε το βάρος
Οι Εξοδίτες άντρες σχεδίασαν σ έναν πάπυρο που κρατούσαν από τους Βυζαντινούς Χρόνους
Μάλλον ήταν έγγραφο του Νικηφόρου Βρυέννιου με ανάπτυξη λιγόλογη--συνοπτική του σχεδιασμού απόκρουσης των εχθρικών επιδρομών των βαρβάρικων φύλων εξ Ανατολών
Στην γέφυρα εμείς θα σπρώχναμε το πίσω μέρος της καρότσας και οι άντρες θα έλυναν τις λωρίδες των ίππων για να μην τραυματιστούν
Τρεις θα συγκρατούσαν τ άλογα και άλλοι τρεις θα ανασήκωναν στο μπροστινό μέρος την καρότσα
Είχαμε ενημερωθεί οτι ως αντανάκλαση του παγωμένου νερού --εις το μέσον της τοξοτής γέφυρας--θα εμφανιζόταν η αγία οπτασία της Αγιότητας υψώνοντας το ξίφος για ευλογία από τα ουράνια
Είναι η στιγμή --μας είπαν --που το υλικό μας σώμα ενώνεται με τον νιφετό και για να μην παγώσουμε η ψυχή αγκαλιάζει την ύπαρξή μας με πύρινη φλόγα
Άλλωστε η Ελένη το είχε ζήσει στην Έξοδο ...............
Κατεβήκαμε από την καρότσα
Τα άλογα είχαν βουβαθεί
Ο σκοπός ήταν να περάσουμε το σημείο που ενωνόταν το σύμπαν με χαλασμό και να οδηγηθούν οι ίπποι, σε χαμηλώτερα μέρη για να ζεσταθούν
Οι γάμπες μας βυθίζονταν στο στρωμένο και αρκετά ψηλό πάγο
Αν και Άνοιξη στην Ελλάδα χιόνιζε
Με κόπους που υπερέβαιναν την φύση μας πλησιάσαμε στο μέσον
Από κάτω απλώνονταν τα νερά --καθρέφτης--σίδερο βαρύ στην καρδιά
Αμίλητες δίναμε αριθμό για μέτρημα η μία στην άλλη
Ώσπου................μια σπάθα έκοψε την χιόνα
φύσηξε θερμότης
κι απομάκρυνε το κακό
Η Παναγιά ;;
Μέρες μαρτυρίων ....
Ακούγαμε τα τόξα της και την ορμή
Η χιών υποχώρησε και τα νερά ακούγονταν κάτω από την κρύα πλάκα
Οπου να ναι θα κατάπινε ο ποταμός τον πάγο και το μαρτύριο
Διανύσαμε με πύρινη διάθεση το τόξο
φτάσαμε στον προορισμό , στο κάτω μέρος που πατούσαν --ορεινές πλαγιές--
οι τοίχοι της γέφυρας
Οι ίπποι θα μας οδηγούσαν σε μέρη ηρεμότερα και θερμότερα
Στρέφομαι στην Ελένη , την κοιτώ και την ερωτώ;;
-----Τί ήταν όλο αυτό;;
Ηταν εξόρυξη χαράς
σε συνθήκες αναμέτρησης με το σκότος
.............................
με πήρε μέρες να το κατανοήσω
οταν το κατάφερα
ξημέρωσε η μέρα στην χαρά και το θάμβος της ανθρώπινης ζωής , σαν μελισσολόι περιτριγύριζε τα βλέφαρά μου..........
Συνεχίζαμε
Και μια γλυκιά θερμότητα άρχισε να μας τυλίγει
Σκούντησα πάνω σ ένα κλαδί οπωροφόρου
Το κοψα και φώναζα
Χείμαρρος ακολούθησε από γέλια και φωνές την πορεία μας
(συν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου