Ω εγώ! Ω ζωή!, του Ουώλτ Ουίτμαν
Ω εγώ! Ω ζωή! Στα ερωτήματα αυτά συνεχώς επανέρχομαι,
Για τα τρένα τα ατέρμονα που είναι γεμάτα με άπιστους, για τις πόλεις
που είναι γεμάτες με ανόητους,
είναι πιο ανόητος από μένα και πιο άπιστος;)
Για τα μάτια που διψούν για φως, για τα ταπεινά αντικείμενα,
για τον αγώνα που αιώνια συνεχίζεται,
Για τα πενιχρά επιτεύγματα όλων, για τα εξαθλιωμένα πλήθη γύρω
μου που μοχθούν,
Για τα αδειανά και άχρηστα χρόνια των υπολοίπων, στους υπόλοιπους συγκαταλέγομαι κι εγώ,
Η ερώτηση, ω εγώ, τόσο θλιμμένη, επανέρχεται ̶ Τι καλό υπάρχει
μέσα σε όλα αυτά, ω εγώ, ω ζωή;
Απάντηση
Ότι είσαι εδώ ̶ ότι η ζωή υπάρχει και η ταυτότητα,
Ότι το πανίσχυρο παιχνίδι συνεχίζεται, κι εσύ μπορείς να συμβάλεις
με έναν στίχο.
...................................................
Από την ανθολογία «Φύλλα Χλόης», επιλογή-μετάφραση-επίμετρο-χρονολόγιο-σημειώσεις Ελένη Ηλιοπούλου και Κατερίνα Ηλιοπούλου, εκδόσεις Κέδρος.
......................................................
φωτό Christian Coigny
__________________________________________________________________________________________________
Αρσένι Ταρκόφσκι
Διαθέτω αθανασία αρκετή
Για να κυλά το αίμα μου ανάμεσα στις εποχές.
Πρόθυμα τη ζωή μου θα ‘δινα
Για μια ζεστή και σίγουρη γωνιά,
Μέσα στον κόσμο σαν κλωστή.
_______________________________________________________
Ράινερ Μαρία Ρίλκε----Μικρά δοκίμια για την τέχνη.
Όπως για να ιδωθούν δύο άνθρωποι χρειάζεται ένα τρίτο στοιχείο (το φως ή η γλώσσα), για να κοινωνήσουν τα εγώ τους απαιτείται ένας «άλλος» παράγοντας: ο πόνος, η ομορφιά, το τοπίο, το Είναι, ο Θεός, το άπειρο.
______________________________________________________________
Κομφούκιος
"Οι πιό επικίνδυνοι καιροί είναι και οι πιό ενδιαφέροντες"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου