Akliton New Age Literature

Η αρμάδα
...............
Σύννεφα πυκνά τα πρόσωπα, έγερναν στο έμπα της πόλης.
Την αρμάδα περίμεναν
Ίσως αύριο ή μεθαύριο ;; θα φαινόταν στην κορφή 
Θα κατηφορίσει την λεωφόρο αυτή που γκρεμίζει και πνίγει τα φτερά της στα πελάγη
Σύννεφα τα μέτωπα .Εγερναν απορίες στο στρατί.
Τίποτα
Ενας κότσυφας σκόρπισε ριπή της λιγνής φτερούγας
Βροχές τα βλέμματα
Πήρε νοτιάς.Νότισαν τα πλευρά των λόφων.
Η πόλη λύγισε. Υγρασία υπόκωφη.
Οι ταράτσες αρρώστησαν και έγειραν με κλίση. Λες κι απλώνονταν να βρουν πανωφόρι.
Αμέτοχα τα στόματα , φυλάκισαν τις λέξεις.
Τα σπλάχνα μας γίναν εξορία.
Κι αυτός που χοροπήδαγε πνιγμένος μες στον πυρετό
δεν εφάνη.
Ριπή το κοτσύφι.Ο αντίλαλος , έσπρωξε το φως της οικουμένης

ηλεκτρόδιο άκλιτον (παλαιότερον)

______________________________________________________________________________

Κάποιος Παπαντώνης (άλλα δεν γνωρίζω) στην Κέρκυρα-- στο εικονιζόμενο έργο

Ωραίο περιβάλλον για ματριξάκι

Ολοι είναι κατηγορούμενοι και όλοι αλληλοδείχνονται

Τον Σεπτέμβρη θα αποθάνουμε και τον Οκτώβρη θα μας κάνουν τα 40 μια και θα έχουμε αποδημήσει λόγω μετάλλαξης της ανταρκτικής (χαχαχαχα)

Εν τω μεταξύ τα χάφτετε και θα το κάνετε χρονικό προαναγγελθέν λόγω προπαγάνδας από το πολύ πες πες

Οχι τίποτε άλλο αλλά δεν έχουμε και κανά ποταμόπλοιο να κάνουμε κρουαζιέρα εν καιρώ χολέρας

μόλις ωριμάσουν τα σταφύλια θα περάσω για ένα τσαμπί

________________________________________________________________________

Ερωτόκριτος και Αρετούσα

Σα να `μαι ο Ερωτόκριτος, θα καρτερώ για σένα

και στα ουράνια θα κρατώ, τ’ αστέρια αναμμένα.

Πριν να χαράξει η αυγή, στον κόσμο Αρετούσα

για το δοξάρι της καρδιάς, έλα και γίνε μούσα.

Μ’ αγάπη φαίνω τις νυχτιές, μεταξωτό υφάδι

να σε τυλίξω μάτια μου, σαν πέσει το σκοτάδι.

Με χίλιους όρκους μπιστικούς, κοντά σου είμαι δεμένη

για σένα Ερωτόκριτε, μονάχα είμαι πλασμένη.

Ο Ερωτόκριτος εγώ, κι εσύ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, γι’ αγάπη πως μιλούσα.

Ο Ερωτόκριτος εσύ, κι εγώ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, γι’ αγάπη πως μιλούσα.

Ο Ερωτόκριτος δεντρί, κι η Αρετούσα κλώνος

αχ, ν’ ανασαίνουμε μαζί, μέχρι να ζει ο κόσμος.

Πριν το φεγγάρι να χαθεί, πριν φύγει σ’ άλλους τόπους

και με ασημοτύλιγμα, πλανέψει τους ανθρώπους…

μάγεψε Αρετούσα μου το φως του με τα μάτια

να φέγγει στα κρυμμένα μας, του πόθου μονοπάτια..

Θα το μαγέψω με γητειές, και με αγάπης ξόρκι

και μ’ όσα λόγια μυστικά, μας ένωσαν οι όρκοι

Αχ, το φεγγάρι έκανα, στο πάθος ξωμολόγο

και του `πα ότι χώρια σου, να ζω δε βρίσκω λόγο.

Ο Ερωτόκριτος εγώ, κι εσύ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, γι’ αγάπη πως μιλούσα.

Ο Ερωτόκριτος εσύ, κι εγώ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, να ζω πως το μπορούσα.

Ο Ερωτόκριτος δεντρί, κι η Αρετούσα κλώνος

αχ, ν’ ανασαίνουμε μαζί, μέχρι να ζει ο κόσμος.

άκλιτον

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου