ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι! Οι λύκοι!
καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι,
για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί.
5
(Απ’ της μαυρίλας της αραχνίλας την αποθήκη
σε σκονισμένα γυαλιά κλεισμένο, παλιό κρασί,
των εκατό σου χρονών ανοίγω το αρχοντιλίκι
στου ηλιού το φέγγος, τι σε προσμένουν οι δυνατοί
ξανά σαν πάντα και για τη μάχη και για τη νίκη
10
να τους φτερώσεις το πάτημά τους όπου πατεί.
Σ’ εμέ —κελάρης λυράρης είμαι— σ’ εμένα ανήκει
να το κεράσω στα νέα ποτήρια το αρχαίο πιοτί).
. . . . . . . . . . . . . .
…Βοσκοί και σκύλοι, λώβα και ψώρα. Τ’ αρνιά; Μουζίκοι.
Ο λαός; Όνομα. Σκλάβας πλέμπας δούλα κι η οργή,
15
Δίκη αποπάνω θεία των αστόχαστων καταδίκη
και λογαριάζει και ξεπλερώνει όσο αν αργεί.
Τραγουδημένη κλεφτουριά, Γένος, αρματολίκι,
τα ξεγραμμένα και τα τριμμένα, ψέματα, αχνοί,
Ιδέα, βυζάχτρα των τετρακόσιων χρόνων, η φρίκη
20
τώρα, το μάθημα των Ελλήνων ώς χτες, εσύ
του ραγιά μάννα βιβλικό, πλάσμα ορφικό, Ευρυδίκη,
του πανελλήνιου μεγαλονείρου χρυσοπηγή,
μας τον καθρέφτιζες μες στης Πόλης το βασιλίκι
τον ξυπνημένο Μαρμαρωμένο, κυνηγητή
25
του Ισλάμ. Η Θράκη προικιό του, ω δόξα! Και απανωπροίκι
μια Ελλάδα πάλε στην τουρκεμένην Ανατολή,
της Ιωνίας γλυκοξημέρωμα…
—Οι λύκοι! Οι λύκοι!
κι οι βοσκοί ανάξιοι, λύκοι και οι σκύλοι, κι οι αντρείοι, δειλοί.
Στης Πολιτείας τη μάντρα οι λύκοι! Παντού είναι λύκοι!
30
Ξανά στα Τάρταρα ίσκιος, του ψάλτη λατρεία κι εσύ.
Ψόφια όλη η στάνη. Φέρτε να πιούμε, κούφιο νταηλίκι,
για τ’ αποκάρωμα που μας πρέπει, κι όποιο κρασί.
27 του Αυγούστου 1922
(άκλιτον)
"Οι λύκοι! Οι λύκοι!
Και τα σκυλιά λύκοι
και οι βοσκοί ανάξιοι
και οι αντρείοι δειλοί.
Ψόφια όλοι η στάνη.
Ελάτε να πιούμε κούφιο νταηλίκι."
Του ίδιου.
__________________________________________________________________
Ναυαγός εν στυγερή σκοτία | Τιμολέων Ηλιόπουλος (1856-1932)
Ως ο πλανήτης ναυαγός εν στυγερή σκοτία,
Οπόταν ίδη λάμπουσαν φωτός ακτίνα μίαν
Πετά προς ταύτην μ΄ έμπλεων ελπίδος την καρδίαν,
Όταν πληροί το στήθος μου ανέκφραστος οδύνη,
Όταν θρηνών το παρελθόν βλέπω ωχρόν το μέλλον
Ενώ δακρύβρεκτος, νωθρά η κεφαλή μου κλίνει,
Πλησίον της προσέρχομαι χαράν και λήθην θέλων.
εργο:Sámal Joensen-Mikines, Figures by the sea, the Faroe Islands, 1939
________________________________________________________________________________________
Νίκος Καρούζος, Το πεύκο που συνάντησα προχθές μ’ αναγνώρισε σήμερα...
______________________________________________________________
Gérard Castello-Lopes (1925 - 2011) photo
___________________________________________________________________________________________
Αστερούσια στην Κρήτη
Ερημία βαμμένη βιόλα
Στις ρίζες των βράχων, στο βάθος. τα πελάγη
Μαρμαρυγή βαρά η ένθεη μέθεξη της χαράς του Κάλλους
______________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου