Ηταν χειμώνας με κατεβασιά χιονιά
Η μάλλον ήταν Ανοιξη με την μορφή και την σκληράδα μιάς βαρυχειμωνιάς
Το δέντρο το ανεπρόκοπο που μωρά στον κήπο ριζώσαμε στους διχασμένους χρόνους βαλθηκε ν ανθίζει
Μπουμπούκια ροδιά πηγαινοέρχονταν στα βλέφαρα , στόμα ποδιά , στις κάλτσες που εξήχαν από τα πατούμενα τρύπωναν τα πέταλα, έβαφαν τα πόδια σα ροζακί σταφύλι
Σαστίσαμε αλλά με χρώμα ροζ και ρόδου φτερούγισμα
Αυτό το δίχως άλλο ήταν ένα μυστικό που απλώνε ευδαιμονία στην χλόη, στα βήματα, στα βουνά, και στα ροδί νεφελώματα
Συμφωνήσαμε οτι αυτό που φανταζόμαστε παιδιά ευτυχώς υπάρχει....
ευκολότερο να διαβείς με τα πόδια ξυπόλητος ένα παγωμένο Grand Canyon παρά να συζητήσεις με κάποιον που σηκώνει το χέρι με θυμό σα χαρτοπαίκτης τελειωμένος και ορύεται ..........δικαίωμα
προτιμώ τον αυθεντικό χαρτοπαίκτη και το Grand Canyon φυσικά
_______________________________________________________________________________
Μαρτυρολόγιον Δεκαετίας
όσες βόλτες κάναμε στην Πατησίων και σέλφι και χαρές και ουάου τα νεοκλασικά
αποτελέσαμε τους καλύτερους μεσίτες στους έξωθεν εντός εκτός και επί ταυτά
μείναμε με την αξόδευτη χαρά παρέα
προσωπικά θα αναρτώ για την πόλη μου ορύγματα και τα σχετικά
____________________________________________________________________________________________
Μαρτυρολόγιον Δεκαετίας
(πριν την πρώτη καραντίνα όπου μετεφέρθησαν μύριοι και μύριοι
εν τω μεταξύ μας τρομοκρατούσαν, όπως το γκραφιτι)
Μου κάνει μεγάλη εντύπωση
το γεγονός οτι οι ήδη εξόριστοι πολίτες του 6ου ΔΔ Αθήνας
βρίσκονται συνεχώς υπόλογοι και θα πρέπει να απολογούνται σε χρόνο διαρκή (πιθανώς και για παρελθοντικό χρόνο)
σχετικά με την θέση την οδυνηρή που έχουν περιέλθει
λόγω της πελώριας εισδοχής ανθρώπων άλλων ηπείρων που έχουν δεχτεί με απούσα τη δική τους θέληση
η αναλύση και η περιγραφή του εδώ βίου δεν μας ταιριάζει
και είναι ουσιαστικά στάση ανακρινόμενου από ένα φαντασιακό δικαστήριο
οτι καταλάβατε αγαπητοί συναγωνιστές ή τέως ή νυν (προσωπικά δεν αυτοταμπελοποιούμαι
όπως ξέρετε το αρνούμαι με πάθος)
μια ερώτηση κρίσεως όμως
--εαν εσείς αναγκαστικά βλέπατε παρόμοια συνθήματα θα σας αρεσε;;
θα συμπράττατε;;
θα συμφωνούσατε και θα κλαίγατε στις αγκαλιές των εμπνευστών με απειλές εναντίον μας;;
Κρίμα
Ηττα είναι η υπεροχή της βλακείας
γκράφιτι Πατησίων και Αγίου Μελετίου γωνία
γραμμένο πριν λίγες μέρες
___________________________________________________________________________________________
David Lees, δεκαετία 1960, ανασκαφή κάποιου αρχαίου τάφου στην Ελλάδα.
_____________________________________________________________________________________
Δια στόματος Φώτη Κόντογλου (Δεκ. 1943) αφιέρωμα στους ρεπούσηδες, λιάκους, σίες κτλ
Λοιπόν έτσι θα ανεβάσετε το ιδεώδες της ζωής; Με τέτοια έμπλαστρα θα γιατρέψετε τη σακατεμένη ανθρωπότητα, που τη δέρνει, την κακομοίρα, η ψευτιά κι η απάτη; Κι εσείς δος του ψευτιά στην ψευτιά και φαρμάκι αντίς για θροφή! Γαργαλίζετέ την, αυτή την υστερική γυναίκα, ξεθεώσετέ την με πρόστυχα ερωτικά σαλιαρίσματα, που κι αυτά είναι χοντροκομμένα και μπουνταλάδικα, αποτελειώστε αυτό το ψοφίμι με τα ναρκωτικά σας, που ’χουνε τόση πέραση.
Εσείς λοιπόν είσαστε οι ήρωες του πνεύματος, οι παιδαγωγοί, κείνοι που ομορφαίνουνε τη ζωή και την κάνουνε πολύτιμη; Μα εσείς είσαστε πάμφτωχοι, ανθρωπάκηδες συμβιβαστικοί, ευνούχοι που τυραννάτε τα νιάτα και θα τα ρίξετε στην απελπισία, άμα περάσει η πρώτη ζάλη.(2018)
___________________________________________________________________________________________________
Summertime....!
"Μην γράφεις θλιβερά....βάλε ένα γέλιο ..!"
μου λένε
"Τς,,,τς ,,,,το φέις δεν είναι για όλα αυτά"
Επιμένω. Για έναν άνθρωπο , γιά μισό , για 1/4 έστω που παθαίνει ασφυξία , που αντέχει να δει την πραγματικότητα κατάματα, που υποφέρει από πελώρια αγάπη για όλα
(ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται και μέσα από το φέις
ειδάλλως πρέπει να μιλήσουμε για εθελοντική λογοκρισία
και εγώ με εθελοντικές λοβοτομές διαφωνώ
τι να κάνουμε...τέτοια είναι η φύση μου)
___________________________________________________________________________________
Επειδή οι τεχνολογικοί δέκτες μιλούν αντί για εμάς, βαθμιαία μας αφαιρούν τη δύναμη της ομιλίας και μας μετασχηματίζουν σε παθητικούς υποτελείς.
έργο : Φώτης Κόντογλου
__________________________________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου