θραὐοντας την ψευδή εικόνα
καταργουμένων των λέξεων που την συνόδευαν
με την παλάμη χαραγμένη με ρυάκια
απόσταγμα σταφυλιού στα φιλιά σου
βυθίζομαι μέσα σου .....
μια θάλασσα θαλασσιά, με επιρρήματα της αίτιας και στα παράγωγά της
καρποί ερωτικοί κόσμων που ρέουν στις φλέβες μας
μιας στροφής γυμνής από το ψεύδος
.........βυθίζομαι σε ήχους μνήμης μέσα σου.....
______________________________________________________________
να γράψουμε καινούριες λέξεις για τους καινούριους ανθρώπους
με ρίζες της τεράστιας πατρώας ελληνικής γλώσσας
με κεραίες τις οξείες
με παρανομαστές τις περισπωμένες
με διαιρέτες τις παύσεις
με ήχο αισχύλειο
με ροή ευρυπίδη
με τονισμό ομηρικό
λέξεις αποκαθαίρουν την μνημοσύνη
________________________________________________________________
Κώστας Καρυωτάκης
Ἡ παραμικρότερη ὑπόθεση γίνεται τώρα σωστὴ περιπέτεια. Γιὰ νὰ πῶ μία κοινὴ φράση, πρέπει νὰ τὴ διανοηθῶ σ᾿ ὅλη της τὴν ἔκταση, στὴν ἱστορική της θέση, στὶς αἰτίες καὶ τὰ ἀποτελέσματά της. Ἀλγεβρικὲς ἐξισώσεις τὰ βήματά μου.
__________________________________________________________________
Έκτωρ Κακναβάτος,
Ίσα πέρα μύριζε καμένη λέξη… Η ριπή ούτε που ακούστηκε μες στους αιώνες
Ίσα πέρα μύριζε καμένη λέξη… Η ριπή ούτε που ακούστηκε μες στους αιώνες
______________________________________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου