tatoo ήλιου στο κορμί και ραμμένο με μαρμαρυγή
θεραπεία στο κάρβουνο και στα αποκάμοτα που άφησε η απόκοσμη λαίλαψ
ένας γενικός αποσαρθρωτής ανθρώπων και γεννημάτων
ριγμένη σ έναν χάνδακα ο ήλιος με χάραξε με δικούς του αριθμούς
στα πόδια σκουντούσα κάτι που μου μοιαζε άνθρωπος
ένα παιδάκι ....
τρομαγμένο με κρατούσε στους αστραγάλους
απλώνω το χέρι να το τραβήξω, να κάνω κάτι να το γλυτώσω
μια πυρκαϊά συνέχισε να βογγά στον ορίζοντα
μήτε τροφή, ουτε στάλα από νερό
πάμε μικρέ, παρέα, του ψιθύρισα
όχι κυρία, τα ρημάξατε εσείς οι μεγάλοι όλα
και μαγκούρα για την συνείδησή σας εγώ δε γίνομαι
ένα κακοπούλι ξυστά περνά στην κεφαλή μου
αποτραβήχτηκα
μήτε θεός ουτε άλλο πετούμενο
αν ζούσα, όλα τα χαλασμένα από τα σωθικά θα πετούσα
και ίσως να μπόραε, ο νους μου να διανοηθεί μια αρχή
έστω το Α , να ξαναβρώ το παιδάκι να συγχωρεθώ και να του δώσω ξανά μια πρώτη συλλαβή
χρονολόγιο 7//6//2024_
https://youtu.be/vQQ2Ln8KxbI?si=m9H3UkuWKNYOkMwR
______________________________________________________________________
οι διαλόγοι έχουν μορφή σκελετών
πλησιάζουμε το 15ο έτος όπου έχουμε επίσημα γίνει αποικία
και εδώ στα social η λέξη αποικία είναι υποσυνείδητα απαγορευμένη
ενας αχός πολέμου ξεσηκώνει την Ευρώπη
αλλά εδώ στο προκεχωρημένο φυλάκιο απάντων των αποικιών
δεν μας αφορά
άπατοι πάμε
πιθανόν να γίνει το θαύμα και να πατώσουμε ως ναυαγοί
____________________________________________________________________
αδυνατώ να ζήσω στην ελλάδα που είναι μία άλλη ελλάδα
και την μετέτρεψαν σ ένα σκιάχτρο σ ένα ασχημάνθρωπο
ένα πλανητικό φόβητρο
αδυνατώ να ξανααγαπήσω αυτούς που έτρεξαν πίσω από τους κυβερνήτες
αυτούς που δεκασμένοι και άδειοι μας παραδίδουν σε μία μεταμοντέρνα ηλεκτρονική εκτέλεση
η μόνη μου χαρά η ανατροπή τους
η Σπάθη του Δικαίου
η πλήρης απουσία μου ακόμη και από την παραμικρή δοσοληψία μαζί τους
....................
ενας αχός μαζί με γόο ακούγεται από τα όρη
αυτά που είναι ριζωμένα στα σπλάχνα της γης και των θαλασσών
................
πόσο θαυμάζω όλους που κρατούν μια ξέφρενη χαρά
και ξέχειλοι από όνειρα λαμπυρίζουν στο γκρίζο
...............
και πόση εγκαρτέρηση φυλάω στα στήθη
για αυτούς τους ασκεπείς , τους οδοιπόρους σα και μένα
αυτούς που δεν αντέχουν τ αδικο και την καταστροφή
Ω!! οι θαυμάσιες γυναίκες στον ώμο των θαυμάσιων ανδρών πόσο απαλλαγμένοι από
των ασκεπών την ξαγρύπνια
________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου