Διαρκές χρονολόγιο ταξειδίου
Σε μιά επιστολή -επί συστάσει-όπου αμέλησα να γράψω στην κενή σελίδα του χαρτιού αλλά πρόλαβα να σημειώσω λίγα ως μήνυμα ή πιττάκιο που θα έλεγαν στους αρχαίους χρόνους στον φάκελο κάτω από το γραμματόσημο
-----Βρίσκομαι μεσοπέλαγα με Γρέγο μοίρες 045
αποσβολωμένη παρατηρώ την ένταση και το βάθος των απερίγραπτων αποχρώσεων
για ποιό λόγο συμβαίνει αυτό δεν δύναμαι να απαντήσω
πιθανολογώ οτι η αγωνία μου μεταμόρφωσε το βλέμμα
εν τω μεταξύ χοροπηδούν γοπάκια στην ίσαλο , οπότε δεν πλέω σε μεγάλο βάθος
λησμόνησα να σου πω ότι ξέμεινα από το ηλεκτρικό μοτέρ της μηχανής και είχα αμελήσει να φορτώσω τα κουπιά στο σκαρί
μόλις σάλιωσα τον φάκελο
οταν βρεθούμε ισως θα είμαι σε θέση λόγω ανάμνησης να περιγράψω με ακρίβεια χιλιοστού τις αποχρώσεις του γαλάζιου
-----Το μόνο που με αισιοδοξεί είναι η απόλαυση του ορίζοντα με μαβιές γραμμές στο βάθος, τα χοροπηδητά αφρόνερα που πήραν τα πάνω τους, και η παρατήρηση της κυματογραμμής ουρανού γης κι ανθρώπων
εχω σημαιάκι Ελληνικό όπως πάντα αν θες ειδοποίησε το Λιμενικό
Αλλά κάνε πρώτα πρώτα την εξής ερώτηση κοιτώντας τους στα μάτια
"πόση αγάπη έχεις μέσα σου;;"
θα σου πει πολλή
αλλά ένας θα το εννοεί
αυτόν να στείλεις
..............Υμέτερη
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΔΙΑΡΚΕΣ
άκλιτον
__________________________________________________________________________________
Μία γυναίκα ερωτεύεται με όλες τις οκτάβες που διαθέτει ο Κόσμος
τον άντρα που θαυμάζει
Ποιόν θαυμάζει;;
Τον ευφυή , αυτόν που διαθέτει εναργή πνευματικό κόσμο
Και ο έρωτάς της παίρνει τα χαρακτηριστικά της αιωνιότητας.
Πλημμυρίζει από αισθήματα ανιδιοτελή σε τέτοιο βαθμό που η ίδια προτιμά να είναι στην σκιά μιας τέτοιας λαμπρής μορφής κι ας διαθέτει και η ίδια ταλέντα.
Γιατί ο μεγάλος έρωτας μιας γυναίκας είναι μόνον ένας ευφυής;;
Επειδή η γυναίκα ως φύλο είναι μια εύφορη γη με τις κοιλάδες, τις πεδιάδες, τις πέτρες και τα βραχια, τα άνθη , τους καρπούς , την ευφορία αλλά επίσης και με τα σπήλαια και τις σκιές και τα ανήλια και τα λασπώδη και τους κρυφούς τόπους τους αμοίραστους με ακάνθους που την καρδιά της ματώνουν
Η γυναίκα αγωνίζεται σε όλο της τον βίο με τα σκληρά σκοτεινά και δύσκολα μέρη της
Ο ευφυής είναι φως. Και το φως είναι η γνώση. Και ο έρωτας πηγάζει από την ευφυία με λαγαρή ψυχή.
Αυτός ο έρωτας της γυναίκας της χαρίζει ιδιότητες σπάνιες. Μέσα σε όλα και η συνεχής προσφορά με τρόπο που να μην δείχνει προσφορά
Αυτό είναι το μεταξύ τους όριο
Η λεπτή γραμμή της αυτοθυσίας με την ορθή λογική της αυτοσυντήρησης
Αλλά αυτό η ερωτευμένη γυναίκα το γνωρίζει και ισορροπεί και αγαπά την ορθολογιστική εκδήλωση
Τα δύο φύλα στην αναμεταξύ τους ερωτική σχέση δημιουργούν ως εταίροι του σύμπαντος
-----1-----κάποιες σκέψεις για εμάς τις γυναίκες
μικρό σημείωμα προς το παρόν
________________________________________________________________
Ο μεγάλος πόνος είναι οι ατέλειωτοι θάνατοι νέων ανθρώπων, έτσι ξαφνικά
και όλο αυτό συνοδεύεται από μια βουβαμάρα όπου δημιουργεί και στον ίδιο τον νεκρό ασφυξία
Τελικά η ιστορία κόβιντ ήταν η εισαγωγή στον τρόμο που εξελίσσεται βασανιστικά αυτὀν τον καιρό
Δεν ξέρω τι σκέφτεστε και δεν έχει πιά και πολύ μεγάλη σημασία
Οτι ήθελαν να συμβεί, συμβαίνει
Για να ισορροπήσω την αγριότητα, μια εικόνα πηγαινοέρχεται μέσα μου σαν βροχή επαναληπτική
Το δικό τους γκρέμισμα
Τίποτε άλλο δεν με παρηγορεί
Ο θάνατος εισβάλλει ακάλεστος και ορμητικός και συντρίβει και τον παραμικρό συλλογισμό...
Η περιγραφή του θανάτου είναι συνοπτικά η εξής:εσύ πέθανες και ο αέρας λιγόστεψε και μια ασφυξία με ζώνει
______________________________________________________________________
Μέσα στον πόλεμο πολλοί άλλοι πόλεμοι διεξάγονται καλυπτόμενοι από το κεντρικό πολεμικό θέμα
Για παράδειγμα:Η κατεδάφιση των κοινωνικών δικτύων
Οπου ανατινάχτηκαν πολύ εύκολα επειδή οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν ήταν σχέσεις χωρίς εμπιστοσύνη
Το πολύ άσχημο είναι που όλα τα δεδομένα των χρηστών κεφαλαιοποιήθηκαν από τους μεγαλους ιδιοκτήτες
Δεν ξέρω εαν ο εφιάλτης είναι ο πόλεμος ή η αφαίμαξη της ανθρώπινης ουσίας
Οι καιροί μας είναι καιροί πανούκλας
Αν το χρυσώνουμε το χάπι τότε υποσυνείδητα ευνοούμε τον θάνατό μας
Ενας άλλος κόσμος όμως λαμπρός αναδύεται
Η Σπείρα της ανέλιξής μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου