Τις προάλλες θυμήθηκα τα αρμυρίκια, τις θίνες, τους ασπάλαθους, του έρωντες ,τα ροζμαρί τις σπαρτιές τις ατίθασες σφάκες. Με πόση αναρχία τρεμουλιάζουν στο τοπίο. Εκεί που βλέπεις βράχο ξεπροβάλλει θάμνος που θα αποφασίσει τι ακριβώς στο βίο του θα πραγματώσει.
Πώς ν αντέξει ο διαφωτισμένος δυτικός το άναρχο που όμως είναι το ουσιώδες της τάξης των νοητών μαθηματικών;;
Την έχουμε πατήσει.
Υποχωρήσαμε από το στέρεο έδαφος όπου απαντώνται τα ρητά κι άρρητα.
..................................................................
Οι ατίθασες σφάκες εν Κρήτη
Στον χρονικό κρητικό σπασμό, παρατηρώ,τα αρμυρίκια, τις θίνες, τους ασπάλαθους, του έρωντες ,τα ροζμαρί τις σπαρτιές τις ατίθασες σφάκες. Με πόση αναρχία τρεμουλιάζουν στο τοπίο. Εκεί που βλέπεις βράχο ξεπροβάλλει θάμνος που θα αποφασίσει τι ακριβώς στο βίο του θα πραγματώσει.
Πώς ν αντέξει ο ορθολογισμός των οικονομικών πράξεων το άναρχο που όμως είναι το ουσιώδες της τάξης των νοητών μαθηματικών;;
Την έχουμε πατήσει.
Συμπαγής τόπος η Κρήτη με χρόνο γερά θεμελιωμένο
Μάρτυρας ο περιηγητής των καλών αλλά και των αδίκων
Τα δικαια είναι η γνώση της μνήμης και της χρονικής στιγμής
Το άγιο δευτερόλεπτο, της έκρηξης, της πυράς, της γέννησης , του έρωτα, της δημιουργίας , της επιστήμης, της ταυτόχρονης αυτοαναίρεσης, της ρευστής μας κατάστασης η παρατήρηση, και πάλι ο έρωτας
Ρευστοί στην ύπαρξη,κυματιστοί στον χρόνο
Εν Κρήτη......
____________________________________________________________________________________
Μέρες έκλειψης εν Κρήτη
Παραζάλη αναίτια και ομίχλη με αιτία τα καιρικά φανόμενα
Μουσική σκαλωμένη σε νότα ντο, με αδυναμία να γινει σολ
Εκλειψη στην αρμονία
Ο λιμήν των Ενετών αλλοτινό άγρυπνο μάτι στραμμένος σε μεσημβρινό αποκλίνοντα τον σοβαρών μαθηματικών
Εκλειψη
Ο φάρος εχάθη . Συννεφιά ετύλιξε το ξακουσμένο σκαρί
και η σελήνη τραγούδησε τα πάθη
Ασμα σκοτεινό καθ ότι η ίδια προς στιγμή σε χαώδη νύχτα εβυθίστη και με μεγάλη εγωιστική ματαιοδοξία εξαφάνισε τον μεγα Φάρο σηματωρό των κρητικών θαλασσών
Οι περιπατητές μούδιασαν από αγωνία
Εαν ο Φάρος δεν είναι εκεί τότε δεν είναι εδώ ούτε ο αιώνιος λιμήν. Μήπως από την απραξία εσπάσαν τα κατάρτια;;
Η σελήνη χαιρέκακα παρέμεινε κρυμμένη
Ανάσκελα στην προβλήτα ξαπλωσαν οι επισκέπτες ψιθυρίζοντας σε ξένες γλώσσες φθόγγους λογιζομένους ιδεολογία
----------------------κάποιοι χάθηκαν
έχασαν τον προσανατολισμό
σκούντηξαν δυό -τρεις επάνω μου ρωτώντας που είναι το λιμάνι
άρχισα μια αβυσσαλέα περιγραφή τόσο πολύπλοκη και τόσο λάθος
Τότε οι απελπισμένοι χαμένοι έπαιξαν το τελευταίο χαρτί ρίχνοντας βλέμμα με έρωτα βαρύ και κοιπωντας ασκαρδαμυκτί την σελήνη κι εκείνη λίγωσε και φανέρωσε τον Φάρο τον φημισμένο
------------------τότε ακιβώς χάθηκα κι εγώ
με απορία τρομερή
ερως την τελευταία του χαμού στιγμή σε φαινόμενο υπερφυσικό με έρωτικό αντικείμενο κάτι που είναι έξω από τη Γη;;
---------------------η έκλειψη μάγεψε τους κάτηδες
Σκαρφάλωσαν στα μπετέμια και νόμισαν πώς έγιναν κοκόρια
Τα αληθινά κοκόρια δεν λάλησαν
2019
________________________________________________________________________________________
"..........έναν -έναν τους καθάριζαν οι αδέσποτες,κι αυτοί έμειναν στα σπίτια τους κλεισμένοι με κυάλια στο χέρι,να δουν την εξέγερση να ορμάει απ τ απέναντι μπαλκόνι......Ο τελευταίος κρατώντας τα σινιέ κυάλια του ,μπέρδεψε τον γείτονα με την σφαίρα .....και έτσι πάει κι αυτός... καλιά του... με τους άλλους......"
(από την ιστορία "Ο Ιονέσκο και οι γάτες του 6ου"..υπ εμού το 2013)
______________________________________________________________________________________________
τελευταία ερωτώ ... τί είναι ελευθερία;;
μέχρι και για το είδος της πίτσας που παραγγέλνεις άκουσα
ουτε μισός ότι το θεμέλιο είναι η αλήθεια
πάντως το δείγμα ήταν μικρό οπότε αισιοδοξώ !!!!
φοιτήτρια στα τραίνα σαν πικραλίδα τραγούδαγα
τον καραγκιόζη του Νιόνιου
ενταφιάστηκε η ανάμνηση με κτέρισμα τη δική μου νιότη
και κάηκε το φιλμ
Αve
μετά των άλλων και των υπολοίπων του σωρού
_______________________________________________________________________________
Πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους, συνειδητοποίησαν πως τίποτα δεν απόλαυσαν, πως όλα ήταν ένα φευγαλέο όνειρο, που άφησε πίσω του μόνο πίκρα. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
_________________________________________________________________________________________
...δεν γίνεται ν ανεβείς μέσα σου αναζητώντας την ελευθερία και να είσαι κομματικός ακόλουθος και ιδεοληπτικός
δεν γίνεται
είναι έννοιες ασύμβατες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου