............στην Αθήνα πολλές φορές ακούγονται οι θάλασσες
ίσως ο αέρας που φυσομανά ή το παιχνιδιάρικο μελτέμι
μπορεί και η μακρινή βροχή σα κλάμα της οικουμένης ή σα το δάκρυ του Θεού που περπατά στις λυγαριές κι αγκάθι τον κτυπάει
ακόμη ίσως ένας άνθρωπος μονάχος περπατά και ούτε πιά τον νοιάζει , αυτή η βροχή είναι η μόνη συντροφιά του και ακριβή παρηγοριά του.
_________________________________________________________________________
.......ξαφνικά έπεφτε μικρό θρυμματισμένο χαλάζι
παρέμεινα στην κουπαστή ενώ γύρω μου η οχλοβοή είχε οδηγήσει τον κόσμο στα εσωτερικά του καραβιού
η χαλάζη άστραφτε στην ηλιοδρομή--μια και τα δύο φαινόμενα συνυπήρχαν--
διαπέρασε το μέτωπό μου κι αγκύρωσε στο μέσον της κεφαλής
έλιωνε τον πυρετό μου και δημιουργούσε μικρά κύματα στραφταλίζοντα από τον χαλασμό των κυμάτων
........ήξερα πώς ήσουν εσύ μιά και κάτι τέτοια τα ἐστρωνες και εγώ γι αυτό σε λάτρευα
___________________________________________________________________________
..................κανένας ψόγος για τα μεχρι τώρα γραφόμενα
τα έρμα τρέμουν μη τυχόν μάθουν πώς είναι καταργημένα
μη διαμηνύσετε στους καλαμαράδες ότι οι γραφές τους υπήρξαν μικρά ή μεγάλα διαπιστευτήρια
στα γραφεία αυτών που μας αγοράζουν
πόσοι έμειναν;;
λίγοι, αναμεσά τους κι ο Παπαδιαμάντης
από τους αναγεννησιακούς ελάχιστοι, έμειναν όσοι κουβαλούσαν Χριστό
ποιός συνοδεύει τον Παπαδιαμάντη;;
ένας νεαρός αμίλητος αλλά με πίστη αγαθού
και τον Βιζυηνό ποιός σαν αόρατος ακολουθεί;;
.............ακολουθεί ένα μικρό παιδί
τόσοι έμειναν
οι άλλοι επέρασαν βίο επιτυχή αλλά ποτέ δεν έγιναν οδοιπόροι
__________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου