Τ αεράκι
Πήρε μαίστρος στην θάλασσα
το μπλε της ιωδιώθηκε χυμένο στο πράσινό της
στην προβλήτα τα παιδάκια γελούσαν με το αφροκόπημα
οι άντρες καταπιάστηκαν με αναλύσεις
οι γυναίκες με τη σειρά τους αγκιστρώθηκαν στα στερεότυπά της αυτοσυντήρησης
το όραμα κλείστηκε σε υπόγειο
η αμεριμνησία φαρμακώθηκε
ο χρόνος λιγόστευε και σκύλος εξαγριωμένος ζητούσε να σπάσει το μάνταλο
Το γύρισε σε μανιασμένη θύελλα
Το θαλασσινό τοπίο σε κουκίδες χιλάδες έσπασε
Και εγώ αναζητώ ένα χαρτί
ένα τσιγαρόχαρτο να γράψω δυο λέξεις
ένα βαρκάκι και δυό λέξεις
ριγμένο στην φουρτούνα να μπορέσει να σωθεί
δυό λέξεις
εσύ και εσύ
("Ηλεκτρόδιο" ΑΣ)
Εργο Vassilis Solidakis
-----------------το 2019
ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΣΚΩΦ
“ Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού/ τώρα, δεν με θυμάται πια κανένας/ σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα./
Πικραμύγδαλο , συ έρωτα μου/ ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα χτες/ για να ξεχάσω/ ρούφηξα τον Αλιάκμονα, το σφοδρό Βαρδάρη/ οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας/ μείναν ξεροί για χάρη σου/
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω/ αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ΄αγαπώ”.
Η πρωτη μου δουλειά στην Σούδα ήταν να ενημερωθώ από οδηγό ταξί, για το κλίμα
"Ακου να δεις, γκρινιάζουν όλοι οτι δεν εχουν προσωπικό και χέρια, αυτοί που γκρινιάζουν εχουν δώσει ακόμη και μια κάμαρη για RBNB οπότε οι εργαζόμενοι δεν βρίσκουν στέγη.."
Νεα κόλπα φεουδαρχίας και απόλυτης σιωπής
Αλλα τεχνοφεουδαρχία και ελευθερία είναι μη τεμνόμενοι μεταξύ τους δρομοι
Πρίν ἀπό τήν " Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτου",
ἡ μεγαλύτερη ἀπάτη τῶν αἰώνων ἦταν ὁ Δούρειος ἵππος τῶν ἀρχαίων μας.
Μετά τήν διακήρυξη τό ξύλινο ἐκεῖνο ἄλογο
Αυγουστιάτικος άνεμος, Νικηφόρος Βρεττάκος
Είναι τόση η γαλήνη, που δεν ξέρω αν υπάρχουν
καρδιές χωριστές – τόσα μάτια, όσα βλέπουν
αυτή τη στιγμή: ζώα, ψάρια, φυτά και πουλιά
στην κάτασπρη γύρη του.
Νιώθω μέσα στο στήθος μου
την καρδιά μου νερό που χορεύει και νιώθω
σα να ‘μαι ένας διάττοντας που πέφτοντας στάθηκε
για λίγο μετέωρος και γύρισε πάλι, φωτεινός και
χαρούμενος,
προς τα πάνω. Ψυχή μου! Τι σε θέλω, ψυχή μου; Τι
κάθεσαι και
δε γίνεσαι μέλισσα; Δυο γραμμούλες φωτός,
δυο αστεράκια οι κεραίες σου – πέταξε, πρόλαβε, τρέξε,
ένα γύρο, δυο γύρους, τρεις γύρους, να φέρεις
φωτιά στην κυψέλη σου.
Ψυχή μου, χαρά μου, τι κάθεσαι μέλισσα;
Άνοιξαν όλα τα λουλούδια του σύμπαντος.
(Νικηφόρος Βρεττάκος, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Τόμος 2ος, Εκδόσεις Θεμέλιο)
.................................
photo Bryan Derballa
.................................
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανδρέας Εμπειρίκος
Τριαντάφυλλα στο παράθυρο
Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μιας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.
...........................................
...........................................
Πηγή: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου