AKLITON εν Ναυπλίω 16 Σεπτεμβρίου προς την Αδελφή μου Αρετή Σταϊκου

Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ

Τ αδέλφι μου δεν μοιάζει σε άνθρωπο κανονικό

Είναι σαν σύννεφο

Άλλοτε πετάει και εκεί που τρομάζει πάει και χώνεται στην καμινάδα και γίνεται ζεστή της χειμωνιάτικης κυριακής κάπνα

Τις Ανατολές τρέχουν φτερά και, στον Αργολικό κάνει νοικοκυριό

Ισιώνει κλαδιά, ποτίζει τις λεύκες, κόβει στα κλεφτά λεπτές γαζίες

Τ αδέλφι μου δεν μοιάζει με άνθρωπο κανονικό

Φτιάχνει το πορτοκάλι γλυπτό και το κάνει ήλιο φωτεινό

Αύρα καλοκαιριού

Τρέχει στα παλιά δρομιά

Την ακούν μόνο τα πέτρινα σκαλιά

Ακολουθούν κορυδαλοί

Στο κατόπι κι ένα κοιμισμένο τριζόνι

Και εκείνη χάνεται, στο κύμα στον Αργολικό

και πίσω της τρέχει να την φτάσει η θάλασσα

μαζί και ο ωκεανός!

Τ αδέλφι μου δεν είναι άνθρωπος κανονικός

Είναι κάτι σαν τον Αργολικό!

...............................................

Μικρό αφιέρωμα για την γιορτή της μονάκριβης αδελφής μου

..............................................A.

https://youtu.be/4q_0J5vC2Kg?si=gKQPyGkj9i6EbdDE

https://youtu.be/F5TJ1lIoR_I?si=Rr2MqAjKRC0doWBV

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου