εἰπες ...........δεν υπάρχει δεδομένο και αμετάβλητο στην ύπαρξή μας
σαν το μάγμα στα εσωτερικά μας , άλλοτε παγόβουνο αφανές και άλλοτε κρατήρας
άγνωστος και ανεξιχνίαστος στην επιστήμη
κι η επιστήμη γνωρίζει όσα θέλει ο Θεός να γνωρίζει
..........κι εγώ ένιωσα μια άγρια και ανεξέλεγκτη χαρά
μια και αυτό που αισθανόμαστε υπάρχει , ανθίζει , μας μιλά
τίποτε δεδομένο !
κι απλώνεται ένα σὐμπαν ατέρμονο και αυτό γνωρίζει αν θα παραμείνει σύμπαν ή όχι
(υπαρξιακοί μονόλογοι σήμερα )
__________________________________________________________________________
φωτό από την ταινία Gloria του αντιστασιακού στο βρώμικο Σύστημα συμπατριώτη Βολιώτη John Cassavetes
η μάνα που έχει σαν χαρακιά γεννήσει και έχει νιώσει το πλάσμα της σαν ανθό της γης ολόκληρης
αν δεν το υπερασπίσει το παιδί τούτο τον καιρό
διαπράττει ενα ολίσθημα μοιραίο
..........................αθελά της το θυσιάζει σ ένα βωμό δαιμόνων
______________________________________________________________________
γερτό βλέφαρο
πάνω από την πατρίδα
σαν ανεμόπλανο που όμως ξέρει οτι στη στροφή θα πέσει
ή σαν σαίτα που σε στιγμή ενός συμπαντικού πλάνου ο άνεμος κρατά την αναπνοή του
καρφώνεται στο απέναντι πουρνάρι
κι αυτό το παίρνουν τα δάκρυα
σπαράζουν τ άνθη
λογχίζουν τον αιθέρα αιχμηρά φυλλώματα
μια και ξέρει από χρόνους παλιούς οτι οι σαϊτιές είναι οριστικά οι τελευταίες
οι ερχόμενοι θα τσαλακώσουν τα νερά
θα γελάνε με χαχανητά
γιατί, αγάπη μου, ότι και να γίνει η ευγένεια της ράτσας μας είναι γέννημα της φύσης μας
και δώρο στα δικά της χείλη
.....πήρε δείλι
ο ήλιος σα να ντύθηκε με ένα τούλι
που έφερνε σε βαθύ θλιμμένου ροδάκινου
..........αλλά μπορεί να ναι η ιδέα μου
ένας φρύνος τινάχτηκε κι έχασε τον προσανατολισμό του
πoιό μοναχικό πλάσμα της φύσης από τον έλληνα αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να απαντήσεις σ αυτόν
το άτυχο πλανήτη
______________________________________________________________________
περάσαμε την Σκύλλα , ξεπατώσαμε την Χάρυβδη
κι έπειτα φόρεσαν τα κρεμασμένα λάφυρα οι Φράγκοι
βάζοντας στην μπροστινή γραμμή τους Ανατολίτες
πάντα το ίδιο , πάντα αυτοί , πάντα σε σχήματα ύπουλα
και η Ανατολή με γέλιο σαρδόνιο πάντα προστρέχει για λεία
μόνο που λάφυρα είναι της γαίας τα σπλάχνα οταν μιλάμε για την πατρίδα
θα ανεβώ σε υψώματα
αυτά που έχουν σταυρωμένα τα ιερά μονοπάτια των προγόνων μου
με γυρισμένη την πλάτη στα φορτωμένα καράβια με τους ΄φυγάδες
μονάχη μου θα σου γράφω με σχήματα στον αέρα την αγάπη μου
κάτι σαν ερωτικές φρυκτωρίες
________________________________________________________________
Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου