Σαρλ Μπωντλαίρ
ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ
Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί
καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.
Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
τ' αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.
Πώς κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!
Τ' ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει!
Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
κι άλλος, χωλαίνοντας, το πώς πετούσε παρασταίνει.
Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ' αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
μέσ' στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.
μτφρ. Αλέξανδρος Μπάρας
___________________________________________________________________
Κ.Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
στους δρόμους ευωδιά.
Και στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Ηλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
Η σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.
Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.
Κ.Γ. Καρυωτάκης,
Ποιήματα και πεζά, Ερμής
έργο:
Γιάννης Τσαρούχης,
Παραλλαγή πορτρέτου
με χάρτινα άνθη
____________________________________________________________________________
Μίλτος Σαχτούρης
«Ο Ελεγκτής»
Ένας μπαξές γεμάτος αίμα
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σκοινιά μου
πρέπει και πάλι να ελέγξω
τ’ αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω.
(Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο, 1958)
(απάντηση Σαχτούρη σε Καρυωτάκη στο"δέσμη από τριαντάφυλλα' και στο '"άλμπατρος' του Μπωντλαιρ)
ph Petros Koublis
__________________________________________________________________________________
Σκύλλα και Χάρυβδη
μ Οδυσσείας
παννύχιος φερόμην, ἅμα δ' ἠελίῳ ἀνιόντι 430
ἡ μὲν ἀνεῤῥύβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ·
αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ μακρὸν ἐρινεὸν ὑψόσ' ἀερθείς,
τῷ προσφὺς ἐχόμην ὡς νυκτερίς· οὐδέ πῃ εἶχον
οὔτε στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον οὔτ' ἐπιβῆναι·
ῥίζαι γὰρ ἑκὰς εἶχον, ἀπήωροι δ' ἔσαν ὄζοι
μακροί τε μεγάλοι τε, κατεσκίαον δὲ Χάρυβδιν.
Όλη την νύκτα, παννύχιος φερόμουν και όταν ο Ήλιος ανέβηκε, ήλθον στην Σκύλλα σκόπελο και την δεινή Χάρυβδη που αναρρόφησε της θαλάσσης το αλμυρό νερό
τότε εγώ προς την μακριά αγριοσυκιά αρθείς προσέφυσα εχόμενος σαν νυχτερίδα, επειδή δεν μπορούσα να στηρίξω τα πόδια μου σταθερά ούτε να πατήσω .Η ρίζα ήταν μακριά μου και τα κλαδιά μετέωρα μακριά και μεγάλα για να σκιάζουν την Χάρυβδη.
Κωνσταντίνος Μαλέας (1879--1928)
Δελφοί
Delfi
by Konstantinos Maleas (1879--1928)
________________________________________________________________________________
Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη
και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.
Κώστας Ουράνης
______________________________________________________________________________
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.
Μανόλης Αναγνωστάκης
"σημασία έχει ν αγαπάς" Ρόμυ Σνάιντερ
_______________________________________________________________________________________________
Χρόνια που πέσαν πάνω μας, σαν προβολείς.
Μας τουφεκίζουν έναν έναν
σαστισμένους λαγούς.
Μιχάλης Γκανάς
___________________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου