AKLITON Literature

περιμετρικά στην σκέψη

ως τρελός, ως σοφός, ως αθώος

κυκλώνοντας την επανάληψη στην τελική της κατάληξη

ενός αδικήματος στην χρονική μας πορεία

απάνω τους

κανείς δεν μπορεί να μας έχει

μέρος του όλου

εμείς και πάλι εμείς

.............................καιρός εμπύρετος

πάντα ο άνεμος είναι με το μέρος μας

και αρρωσταίνει

και ιάται

και γίνεται ένα ζεστό προσκέφαλο ξανά κι απ την αρχή

ο δικός μας καιρός

αυτός που γεννηθήκαμε και αναστηθήκαμε

υπογραφή

Ο ΚΥΚΛΑΔΙΤΗΣ

..........................

για την αντιγραφή <Γραφέας Μυκηνών>

_____________________________________________________________________________________

Μίλτος Σαχτούρης

Τὸ κεφάλι τοῦ ποιητῆ

Ἔκοψα τὸ κεφάλι μου

τό ῾βαλα σ᾿ ἕνα πιάτο

καὶ τὸ πῆγα στὸ γιατρό μου

-Δὲν ἔχει τίποτε, μοῦ εἶπε,

εἶναι ἁπλῶς πυρακτωμένο

ρίξε το μέσα στὸ ποτάμι καὶ θὰ ἰδοῦμε

τό ῾ριξα στὸ ποτάμι μαζὶ μὲ τοὺς βατράχους

τότε εἶναι ποὺ χάλασε τὸν κόσμο

ἄρχισε κάτι παράξενα τραγούδια

νὰ τρίζει φοβερὰ καὶ νὰ οὐρλιάζει

τὸ πῆρα καὶ τὸ φόρεσα πάλι στὸ λαιμό μου

γύριζα ἔξαλλος τοὺς δρόμους

μὲ πράσινο εξαγωνομετρικὸ κεφάλι ποιητῆ

__________________________________________________________________

Χούλιο Κορτάσαρ, «Η σύνθλιψη των σταγόνων»

ΜΙΛΗΣΤΕ, ΕΧΕΤΕ ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ

Μιλήστε, έχετε τρία λεπτά

Σε επιστροφή από περίπατο

όπου μάζεψα ένα λουλουδάκι για να σʼ έχω

ανάμεσα στα δάχτυλά μου μια στιγμή,

και ήπια μερικά μπουκάλια Μποζολέ, για να κατέβω στο πηγάδι

όπου χόρευε μια αρκούδα σελήνη,

στο χρυσό ημίφως της λάμπας κρεμάω τη γούνα μου

και ξέρω πως θα είμαι μόνος στην πόλη

την πιο πολυάνθρωπη του κόσμου.

Θα δικαιολογήσεις αυτό το υστερικό ζύγισμα,

ανάμεσα σε φυγή α λα ποντικού και παράπονο μορφίνης

έχοντας υπʼ όψιν σου ότι κάνει κρύο, βρέχει πάνω στο φλιτζάνι του καφέ,

και σε κάθε μισοφέγγαρο η υγρασία ισιώνει τις πατουσίτσες της από σπόγγο.

Ιδίως γνωρίζοντας πως σε σκέφτομαι επίμονα, σαν μια τυφλή μηχανή,

σαν τον αριθμό που επαναλαμβάνει ατέλειωτα το γκονγκ του πυρετού,

ο τρελός που σκεπάζει το περιστέρι του στο χέρι

χαϊδεύοντάς το ώρα την ώρα, μέχρι να αναμίξει τα φτερά και τα δάχτυλα

σε μια μονάχα ουσία τρυφερότητας.

Πιστεύω πως θα υποπτευθείς αυτό που τρέχει,

όπως εγώ σε προαισθάνομαι στην απόσταση της πόλης σου,

γυρίζοντας από περίπατο, όπου ίσως να μάζεψες

το ίδιο λουλουδάκι, λίγο για λόγους βοτανικής

λίγο γιατί εδώ, γιατί είναι ανάγκη

να μην είμαστε τόσο μόνοι, να δώσουμε ένας στον άλλο ένα πέταλο.

ας είναι κι ένα βηματάκι, ένα χνούδι.

`

μετφρ.: Βασίλης Λαλιώτης, εκδ. Bibliotheque, 2015

φωτό Man Ray

______________________________________________________________________________________

το να σιδερώνεις για τους ανθρώπους σου 

δεν είναι δράμα ζωής

το να μην σιδερώνεις 

εἰναι 

Stop

_____________________________________________________________________

https://youtu.be/6ecJCjC8KNU?si=xBxVWvZn4xaoyNMW

https://youtu.be/epiLWZvDdAE?si=Jm68X_xmnBjSo0wF

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου