AKLITON Ύπαρξη

Νύχτα και χιόνι

JOSE EMILIO PACHECO

Κοίταξα απ’ το παράθυρο κι αντί για κήπο αντάμωσα τη νύχτα

αστροκέντητη με χιόνι όλη.

Το χιόνι καθιστά απτή την ησυχία, είναι η κατάρρευση του φωτός

κι έπειτα σβήνει.

Το χιόνι δεν προσπαθεί τίποτα να πει: Είναι μονάχα μια ερώτηση που

απλώνει μυριάδες ερωτηματικά πάνω στον κόσμο.

(σημ εξόριστοι στο αχανές χιόνι

ο ήχος του αντιλαλεί χαρές ή τ ολέθρου στροφή με ήχο θραύσης)(άκλιτον)

____________________________________________________________________________

2021

Mου έχει λείψει η στέπα παρέα με τον Σολζενίτσιν και οι φυλακές μαζί με την Αχμάτοβα καθώς και η περιδιάβαση στον ντοστογιέφσκειο κορμό

χωρίς επάρσεις φτιαχτές και κομπασμούς

καθ ότι αυτό το τοπίο είναι

Λιτανεία

Τ άλλα δεν αφορούν την ανθρωπότητα αλλά την εικονική της πραγματικότητα

Οποιος αρνείται τον ζουρλομανδύα της εικόνας

και της τεχνητής νοημοσύνης, που έχει για τα καλά εισβάλει στο σπλαχνικό μας κόσμο...να σεριανίσει σε αντίστοιχα της ανθρώπινης ύπαρξής του τοπία

Καλή Κυριακή

_____________________________________________________________________________________

-----δεν έχεις κάποιο γλυκό;;

-----εμένα που είμαι όλη για σένα .....

__________________________________________________________________________

......στο τέλος της διαδρομής σκούντησα σ ενα τσιμεντένιο τοίχο

ταράχτηκα 

το τέλος μιάς διαδρομής είναι ή γκρεμός ή θάνατος 

διάβαση στενωπή και στην αντιπέρα όχθη η φωνή ενός ερημίτη σαν νόμισμα που στριφογυρνά στο ανεμοσούρι....<από εδώ και πέρα συναντάς τον Χριστό>

φωτό Χιονισμένος Άθως στα Καυσοκαλύβια 

μάλλον η φωτό από καραβάκι που πλέει στις υπώρειες του Αγίου Όρους

______________________________________________________________________ 

.....το τέλος της εικονικής πραγματικότητας.....

θα συνοδευτεί από συναρπαστικά γεγονότα

γέρνοντας στην ανθρώπινη πλευρά

σβήνονται οι σέλφι διαλύονται στα ισχυρά ρεύματα

απομένω γαλάζια

κι εσύ ντυμένος θαλασσιά

________________________________________________________________

Η ενσάρκωση της Έρημης Χώρας είναι ο τόπος που ο καθένας από εμάς πατάει πάνω του και τον αφήνει πίσω του με περίσσια ευκολία πιο στεγνό, άγονο και άδειο από όσο τον βρήκε…

από την "έρημη χώρα" του Τόμας Έλιοτ

.............................

ο αντίλογος είναι βαθιά προσωπική του καθενός ιστορία

απομένει μια μόνο λέξη, όπως για δες κάπου στον γαλαξία βρέχει, και θα ειπωθεί αφώνως

ως ο πρώτος φθόγγος στην ανθρωπινη φωνή με ενσαρκωμένη την αγαθότητα και την αγάπη του Δημιουργού

αυτός ο αντίλογος με κάνει να πιστεύω και να ελπίζω

το ατελεύτητο της αιώνιας ύπαρξης, κύριε Άνευ............

Υμέτερη

Νίνα

__________________________________________________________________________

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου