AKLITON Ύπαρξη

χώθηκε το καϊκι στους πάγους

δεν έβλεπε ο λοστρόμος 

φώναζε ο καπετάνιος <τι βλέπεις;; >

<καρσί βοριάς είναι γαλήνη , μια γαλήνη που όμοιά της δεν έχει ξαναγίνει>

και τώρα, για τα καλά σφηνωμένοι, οι πάγοι στα πλευρά τρίζουν και όλο σφίγγουν και στενεύουν

κανείς δεν αποπήρε τον λοστρόμο 

τουναντίον ..........τον κέρασαν βότκα και άρχισαν να μιλάνε για γυναίκες οι άντρες και για αυτές που μιλούσαν ήταν όλες τους θεές ......

πήρε πούσι και η αχλύ σκέπασε τα έρμα κορμιά 

πάμε ρε να πούμε ζήτω πριν κοιμηθούμε 

μπορεί να πέσει κατά λάθος το χέρι του Θεού και να μας ανεβάσει στα γαλανά στερεώματα

Ζήτω λοιπόν οι γαρίδες 

Ζητωωωω

Ζήτω οι γυναίκες 

Ζήτωωωω

Ζήτω τα τσίπουρα τα τουρναβιώτικα 

Ζήτωωωω

και ο λοστρόμος καθισμένος στην γωνιά δεν έλεγε ζήτω

πε ρε , ρίξε ένα ζήτω

κι αυτός........Ζήτω η ελλάδα, Ζήτω

τι το θελε 

πνιγήκαμε στο μαύρο δάκρυ 

και τρόπο και δρόμο να γίνουμε στρατιώτες δεν βλέπαμε μπροστά μας 

όλο κάτι γαλανά, εγω σαν μόνη γυναίκα εσένα πάντα , ὀλο άστρα 

τίποτε ..........

την άλλη μέρα θα τη δείτε εσείς από μακριά 

______________________________________________________________

Το κάτωθι διαπερνά τον καθημερινό άνθρωπο καθέτως σαν στιλέτο

Φτωχή πνευματικά, καθημερινή ζωή είναι η ενσωμάτωσή μας στην διεστραμμένη εικόνα που μας επιβάλλουν με αποτέλεσμα την πλήρη αποπνευματικοποίησή μας

____________________________________________________________________________________________

Θέλω θαλασσί να τρέχει στα μάτια μου

αυλακωτά , από την κορφή της κεφαλής μου στα χείλη μου

να ντύνει εσένα γαλάζιο

να πέφτει ασημί στο μέτωπό σου

και τα μάτια μου...δεν θα βλέπουν

σιγά σιγά θα σβήσει το φως τους

θαλασσιά χαίτη τ αλόγου μου , εσύ

με γράμματα και αριθμούς ο καλπασμός σου

(άκλιτον)

Ο φωτογράφος είναι ο Αμερικανός Jack Barnosky

σημειώνει σαν νότες καλλιγραφίας στην δική του φωτογραφία

at night she goes to a place, where i cannot go, i am not able

she sings the song of time

she goes to a quiet place

that lies

somewhere between

the roar of the suns

this place belongs to her alone,

you cannot go there

at night she goes to a place, where I cannot go, I am not able

to be by her side, to shield her from the wrath

of the demons

that call to her and say

“follow us , quiet one

we know the answers to your questions”

“ask us, and we will tell

but there is a price you must pay

for our answers, the price is the time given to you”

“it will become our time”

at night she goes to a place, where i cannot go, i am not able

the place of joy, without reason, without cause

just joy

i cannot go there, i am told to stay beyond the gate

until i can see, hear, feel the soft breeze

of this being, the one who was mine

but i cannot go there

at night she goes to a place where i cannot go, i am not able

i do not want the dark, the quiet the blue of the cold stars

my thoughts wander to the center

and tell me to forget her needs and go

to a place where i am able

so be it

i will go

alone, without that

seeker of the dark night

i have no eyes

but i must cry

tears

that would burn the earth

beneath my feet

i have no eyes

yet i can see

all

i have no eyes

i have no eyes

yet … do i see

jack barnosky

__________________________________________________________________________

Περίεργο αλλά αυτό έτσι συμβαίνει

Οταν λάμπει η αλήθεια

οι πλανημένοι με μένος για την στήριξη της πλάνης

είναι σκιές ψευδούς αντανάκλασης

Επομένως και οι πράξεις τους και οι ισχυρισμοί τους μικραίνουν και αποτελούν το απαραίτητο της σκιάς ψευδές ανύπαρκτο

Ω...! Πόση μεγάλη συγχώρεση τα στήθια ενός υπερασπιστή της αλήθειας θα χωρέσουν;

Αλλά μόνο αν αντέξουν και ταπεινά δεχτούν όλη την συγχώρεση -για τουςπλανημένους- στο δικό τους στήθος, τότε είναι Οντως Υπερασπιστές

........

Αν συνεχίσουν οι μεγάλες φωνές εναντίον του άδικου

αθωωνόμαστε

θα μιλάμε χωρίς απολογισμούς

δίχως προλόγους σαχλούς περί πολιτικής καταγωγής και φούμαρα (για κομματικη σταδιοδρομία ούτε λόγος, αυτή κατατάχθηκε σε γραφεία στην Φυλής)

Θα λέω ζητήματα εδώ τα σοβαρά και θα ανατριχιάζει ο καθωσπρεπισμός (όπως η πατρίδα είναι οι πρόγονοι σου και τα παιδιά σου , εσύ ξεκάρφωτος εισαι;; και τέτοια ωραία)

Θα εξηγώ πώς έπαιζα κουτσό με τ αδέλφι μου στ Ανάπλι και στο διάλειμμα κατάχαμα στην μαργαρίτα πλακάκι ακούγαμε την σιγανή βροχή

Οχι γιατί σας αφορά και προφανώς δεν σας ενδιαφέρει

αλλά εαν έρθει το δίκιο άξαφνα και καταιγιστικά

ο άνθρωπος θα μοιράζεται τ ανθρωπινά του

ΑΝΑΠΛΙ, Γενέθλιος Τόπος , εν Οικία

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου