ΕΝΤΑΥΘΑ Ο Χριστιανισμός Διώκεται

Απόψε αυτή την νύχτα μια ανάρτηση ειδική , επειδή

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ διώκεται

__________________________________________

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΕΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ -2-

Ο Χριστός δεν είναι με τους ασθενείς γίνεται ο ίδιος ασθενής

" Ο ασθενής μου ηταν πιστός

εγώ δεν ήμουν τόσο

ήμουν περιστασιακός

οταν έσκυβα πάνω από το εμπύρετο μέτωπο κάποιου αρρώστου μου και πριν προλάβω να ρωτήσω , εκείνος με προλάβαινε

και ψιθύριζε "προσεύχομαι σ Εκείνον και ίσως με σώσει"

τότε , με αγωνία αναζητούσα το εικονοστάσι του νοσοκομείου και ταπεινά με κεφαλή σκυμμένη ζητούσα από τον Χριστό Ελεος

Σώστον Χριστούλη μου, Σώσε τον...

Αυτός ο ασθενής -ο στενός μου φίλος Σίμος -ήταν η αιτία που άλλαξα

Kατέφτασα , τον αναζήτησα , προσέτρεξα, μου είπε ότι νοιώθει να φεύγει, εκτός εαν ήθελε ο Χριστός να παρατείνει τον δύσκολο και απεγνωσμένο βίο

----ίσως θέλει κάτι να μου δείξει---μου είπε

έκλεισε τα ματια και κάθιδρος αγκομάχησε

Tου έβρεξα την γλώσσα με την γάζα

Όλη την νύχτα έφευγε

λιγόστευε και αδυνάτιζε η όψη

σηκώθηκα --δεν μπορούσα κάτι να κάνω--

αναζήτησα το εικονοστάσι να ψιθυρίσω οτι ο ασθενής μου είναι πιστός και αγαθός

να μεσολαβήσω

να απευθυνθώ Σε Εκείνον στον Ουρανό

Βγήκα από το δωμάτιο

και έτρεξα να αναζητήσω,

τις εικόνες

Ένα φέγγος παράταιρο έβγαινε από τον πάνω διάδρομο

ένα θάλπος που δεν το είχα ξαναδεί

άνοιξα την πόρτα

κοντοστάθηκα

Ο Χριστός .........

σε αμαξίδιο νοσοκομειάκο

με ορό ....

γεμάτος πυρετό

Ταράχτηκα....

Αρχισα με αγωνία να ρωτώ

Τι να κάνω Χριστούλη μου

Πώς να Σε Σώσω;;

Κάθιδρος, με πυρετό ψηλό, με στόμα στεγνό

με κοιτά

με μάτια πελάγους

και Είπε

Να γιάνεις τον Σίμο

και μετά θα γίνω κι εγώ καλά ......"

Με τον σωσμό του Σίμου

έπαψα να είμαι ο γιατρός

γινόμουν μεσολαβητής ασθενής

Κάτι σαν τον γλάρο που ακολουθεί

το καίκι οδηγητή..."

Ο Σίμος εσώθη.....

Ντράπηκα να ακούσω για μένα καλό λόγο

Αλλος από τα αψηλά τον είχε σώσει

Προφασίστηκα βιάση σοβαρή και τον χαιρέτησα φευγαλέα

Μέχρι το μεσημέρι θα κρατούσε το εξιτήριον..

Πλήθυνε στο στέρνο η ψυχή μου που αξιώθηκα να ζήσω το Θαύμα......

απόσπασμα από το "Ενταύθα" 2013

άκλιτον

_______________________________________________________________________________

~~2~~

"άρχισε μια γλυκειά βροχούλα

έπεφταν οι στάλες σα το γιασεμάκι

περίμενα έναν ασθενή

η ώρα περνούσε και δεν φαινόταν

μάλλον ο θεός είδε την λαχτάρα μου και τον έγειανε

η βροχή το γύρισε σε μπόρα

χτυποκάρδησα

αποχαιρέτησα με ηπιότητα , αύριο πάλι,

και δίνω μια τρεχάλα στην ξύλινη σκάλα

βγήκα στον καταρράκτη

βουτώ την μούρη μου στο νερό

βγάζω υποδήματα και κάλτσες και χοροπηδώ σα μαθητούδι από λακκούβα σε λακκούβα

αρωμα έβγανε η γη της Θεσσαλίας

με συνεπήρε

........για σκέψου εγώ ο έρμος γιατρός που έτρεχα από χωρίου εις χωρίον με ένα σάκκο φάρμακα και είδη θεραπείας , καβάλα στον Ανθύπατο (το μουλάρι)

εδώ πετώ σαν τρελαμένο τσώνι

και να με είδε κάποιος σκοτούρα στο κεφάλι δεν βάνω

Το πολύ πολύ να με πούνε τρελό»

(απόσπασμα από το "ενταύθα" )

____________________________________________________________________________________________

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου