Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024

ΑΚΛΙΤΟΝ Ποικίλα 13//10// 2024






Κύριε Ανευ.....

αναγκαστικά σας γράφω συχνότερα μια και τα γεγονότα έχουν αλλάξει χρονομέτρη

σας αποστέλλω αυτή την επιστολή σε ώρα πρωϊνή αλλά με την αλλαγή πιθανόν να καταγραφεί 
νυχτερινή της περασμένης ημέρας, οπότε είναι αδύνατον να την παραλάβετε


εδώ το κλίμα θυμίζει πόλη εκτός της γνωστής εύκρατης ζώνης και οι ανθρωποι ήδη διαταραγμένοι 
δεν έχουν παρά να περιμένουν έναν πόλεμο πού ή θα επαναφέρει τον εύκρατο παράλληλο ή θα τους κάνει σκόνη για τον ισημερινό

το ότι έχουν γίνει θύματα ενός υποσυνειδήτου που δεν είναι το δικό τους αλλά τους επεβλήθη 
δεν το παίρνουν υπ όψη τους και απαντούν με αποφθέγματα Στάλιν !!!!

μάλλον δεν υπάρχει τρόπος για έναν απλό γραφέα σαν του λόγου μου να καταθέσει κάτι και να είναι λογικό, μια και το λογικό αποκαλείται πλέον φανταστικό και στη συνέχεια γίνεται και ανέκδοτο

σκέφτομαι λοιπόν να καταφύγω σε μικρούς μύθους που να φωτογραφίζουν συνήθειες και σκέψεις 

αλλά πάλι , οι συνήθειες έχουν ξεφτίσει και έχουν μετατραπεί σε φολκλόρ

βλέπω μπροστά μου να τηρούνται ευλαβικά συνήθειες των άλλων λαών και ως αναφορά στην ιστορία οι συνήθειες των ελλήνων κάτι σαν παραδοσιακό φολκόρ

και θα με ρωτήσετε ευλογα:: και εσύ γιατί επιμένεις Νίνα  ;;

μα κυριε ξεχνατε οτι έχω το γονίδιο της δυστροπίας;; και οτι είναι αδύνατον να ζω παραλόγως;; 

εαν έρθετε, να το γνωρίζω λίγες μερες πριν, μια και το γλυκό χρειάζεται ροδόνερο και έχω βάλει εκατόφυλλο να αποστάζει.............

Υμέτερη 

Νίνα 

______________________________________________________________________





...αν ζωγράφιζα μια τοιχογραφία σε τοίχο πολυσύχναστης λεωφόρου

θα ζωγράφιζα το κεφάλι μιας γυναίκας που θα έλεγε 

-----σε κοιτάζω και χαίρομαι-----

ή θα μπορούσε επίσης να λέει

------κοιτάζω τις νυχτερινές γραμμές των αυτοκινήτων και το σπινθήρισμα είναι το δικό σου σχήμα ---




ή πάλι θα κολλούσα σε αφίσα την Μαρία Κάλλας και θα έγραφα με spray 


(από επιστολή της Μ Κάλλας στον Αριστοτέλη Ωνάση)
"Σε αγαπώ
Είμαι δική σου -Κάνε με οτι θες"
Μαρία

..θα το έγραφα και θα το σκαγα να μην με συλλάβουν

είτε οι αστυνόμοι είτε το πλήθος

κι από τους δυό θα τόβαζα στα πόδια

οι μπάτσοι για προσβολή δημοσίας αιδούς κατ εντολήν και το πληθος για ρατσισμό στα εκατοντάδες φύλα

..........όμως θα το είχα γράψει και μια άγρια χαρά θα με τύλιγε σαν συμφωνική ορχήστρα _με κατεβασιά του Ηριδανού



________________________________________________________________________________________________



__________________________________________________________________________________




Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

AKLITON

2021 Η τέχνη ως αλιευτικό του υποσυνείδητου ή ως μαρτυρική κάθοδος σε συνεχή συνομιλία με το βαθύ ασυνείδητο, βρίσκεται σε δύσκολη θέση καθ ...