............είναι που ζήσαμε εμείς και οι προηγούμενες γενιές με συνθήματα
είναι σα να λές οτι ο άρτος είναι ένα σύνθημα και φωνάζοντάς το μας παρέχεται
ὠρες -ὠρες σκέφτομαι οτι το παράλογο είμαστε και ήμαστε εμείς με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να διακρίνουμε τον παραλογισμό των Υπάτων και αυτοί τελικά λόγω ανοχής της ανοησίας μας --από εμάς τους ίδιους--άλλαξαν ρόλους και αγάπησαν τον μαχαιροβγάλτη...
ηράσθημεν σφοδρά τις αντανακλάσεις .....
__________________________________________________________________________
...............είναι που συνέχεια βρέχει
είναι και που κατάφεραν στα σωθικά το πλήγμα
άλλες μέρες σα σήμερα θα έβαζα σε τάξη τα γραφτά
και στο ερμάρι τα σκεύη
ή θα γύρευα άνθη στον απέναντι ανθοπώλη
έτσι για ομορφιά....
αλλά βρέχει και νόμισα οτι το νερό είχε με υδρατμούς σκεπάσει την πόλη
κι όταν ένας ήλιος --άρρωστος και αυτός ήρθε--σα γέρος ασθματικός να ζεστάνει
άφαντη η πόλη ...........
και εγώ με εμπύρετο πάθος για σένα
διόλου δεν έγειρα στο πρόσωπό σου να στο πω
ο έρωτας δεν είναι καταφὐγιο
δεν είναι ασφαλές προσκεφάλι στις ώρες του καταρράκτη
είναι ρουμάνι στον αγέρα ορθάνοιχτο
...........είναι που συνέχεια βρέχει
τόσο πολύ και τόσους πολλούς αιώνες
και της μέρας το πρόσωπο τρεμοπαίζει σαν πικραλίδα της βροχής.......
__________________________________________________________
Φωτός-γραφή. Φωτογραφία
.......και τόσα που είπαμε και τόσα που αναλύσαμε και όσα κάναμε και άλλα που σκεφτήκαμε , λησμονήσαμε το τί είμαστε
και δεν τα αρχειοθετήσαμε
και πάλι συναντήσαμε στον ποταμό το πρόσωπο του δούλου
η δουλεία δεν καταργήθηκε ποτέ
στην πορεία οι δούλοι έγιναν μηχανές
μαντέψτε ποιός χάνει
ο σημερινός αντιστεκόμενος άνθρωπος δεν χωρά σε ετικέτες και αφηγήματα
κανείς δεν μπορεί να τον περιγράψει
άλλωστε η ρωγμή είναι γραφίς, είναι αληθινή στο πέρασμα από την δουλεία στην ελευθερία
όλα τ άλλα είναι προσκόλληση στην χαίνουσα πληγή του ναρκισσισμού του ατόμου
άκλιτον
φωτό Cuong Nguyen Vietnamese-American Painter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου