Κ. Καρυωτάκης, στο Παρίσι
ΚΑΘΑΡΣΙΣ
Βέβαια. Έπρεπε να σκύψω μπροστά στον ενα και, χαίδεύοντας ηδονικά το μαύρο σεβιότ - παφ, παφ, παφ, παφ -, «έχετε λίγη σκόνη» να είπω «κύριε Aλφα».
Έπρεπε πίσω από τα γυαλιά του Γάμμα, να καραδοκώ την ιλαρή ματιά του. Αν μου την εχάριζε, να ξεδιπλωσω το καλύτερο χαμόγελό μου και να τη δεχθώ όπως σε μανδύα ιππότου ένα βασιλικό βρέφος. Αν όμως αργούσε, να σκύψω για τρίτη φορά γεμάτος συντριβή και ν' αρθρώσω: «Δούλος σας, κύριε μου».
Αλλα πρώτα πρώτα έπρεπε να μείνω στη σπείρα του Δέλτα. Εκεί η ληστεία γινόταν υπό λαμπρούς, διεθνείς οιωνούς, μέσα σε πολυτελή γραφεία. Στην αρχή δεν θα υπήρχα. Κρυμμένος πίσω από τον κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θα οσφραινόμουν. Θα είχα τρόπους λεπτούς, αέρινους. Θα εμάθαινα τη συνθηματική τους γλώσσα. Η ψαύσις του αριστερού μέρους της χωρίστρας θα εσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ένα επίμονο τίναγμα της στάχτης του πούρου θα έλεγε: «σύμφωνος». Θα εκέρδιζα την εμπιστοσύνη όλων. Και, μια μέρα, ακουμπώντας στο κρύσταλλο του τραπεζιού μου, θα έγραφα εγώ την απάντηση: «Ο αυτόνομος οργανισμός μας, κύριε Εισαγγελεύ...»
Έπρεπε να σκύψω, να σκύψω, να σκύψω. Τόσο που η μύτη μου να ενωθεί με τη φτέρνα μου. Έτσι βολικά κουλουριασμένος, να κυλώ και να φθάσω.
Κανάγιες!
Το ψωμί της εξορίας με τρέφει. Κουρούνες χτυπούν τα τζάμια της κάμαρας μου. Και σε βασανισμένα στήθη χωρικών βλέπω να δυναμώνει η πνοή που θα σας σαρώσει.
Σήμερα επήρα τα κλειδιά κι ανέβηκα στο ενετικό φρούριο. Επέρασα τρεις πόρτες, τρια πανύψηλα, κιτρινωπά τείχη, με ριγμένες επάλξεις. Όταν βρέθηκα μέσα στον εσωτερικό, τρίτο κύκλο, έχασα τα ίχνη σας. Κοιτάζοντας από τις πολεμίστριες, χαμηλά, τη θάλασσα, την πεδιάδα, τα βουνά, ένιωθα τον εαυτό μου ασφαλή. Εμπήκα σ' ερειπωμένους στρατώνες, σε κρύπτες όπου είχαν φυτρώσει συκιές και ροδιές. Εφώναζα στην ερημία. Επερπάτησα ολόκληρες ώρες σπάζοντας μεγάλα, ξερά χόρτα. Αγκάθια κι αέρας δυνατός κολλούσαν στα ρούχα μου. Με ήβρε η νύχτα.
Δημοσιεύτηκε μετά το θάνατο του ποιητή στα Ευρισκόμενα.
Ο Καρυωτάκης στο Παρίσι στην φωτογραφία
ΛΕΙΠΕΙΣ
άκλιτον
(ΣΗΜ Λείπεις ....πάντα λείπεις ....και οταν παρεμβαίνεις στον λόγο πάντα απαντούν με αλάφιασμα για άλλα
είναι που η άπιαστη σκιά σου χαράζει τα βουνά και απλώνει στοργή στην πόλη...........πώς να αναμετρηθούν μαζί σου
λείπεις .....
κενό μεγάλο κι έρημο
Και εσύ καμία αναμέτρηση δεν φιλοδόξησες
καμία αντιπαλότητα δεν προκάλεσες
κάποια στιγμή ένας γραφιάς με τρέμουλο καρδιάς θα συνεχίσει
την γραμμή των λέξεων εκεί που τα άφησες
εαν δεν δεις την συνέχειά της , είναι που η βλάβη μας διαπερνά σαν κεραυνός
και μας κόβει
σαν βροντή μας διαμελίζει
και θα μας πάρει χρόνο να ξαναμάθουμε να κρατούμε έναν κοντυλοφόρο
Λείπεις .....
κι εκείνη η τριανταφυλλιά στην Αρκαδία όλο αναπνέει σύμπαν να δει πού στριφογυρίζεις
Λείπεις.......
Οι κανάγιες και οι άθλιοι πήραν προαγωγή και μας στοχεύουν στο κούτελο , στο κέντρο
Και εσύ μέσα στην αθανασία σου, κοιτάς με μια θλίψη και τόση γαλήνη
με τόση σιγουριά οτι μια γραμμή με ελληνικά θα λάμψει
θα χαράξει την ανατολή μέσα από τα βραχώδη όρη..μέσα από μια ελάχιστη χαρακιά "
" Λείπεις " στον Κ. Κ. υπ εμού)
__________________________________________________________________________________________________
...στο τσιγάρο που κρατώ
--------------Ῑδού ! Το έσχατον σημείον του Σκότους
Εσχατον και για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Το ανθρώπινο όν σε διέλευση και συνείδηση ανύψωσης με φορά τον Αγαθό Θεό
--------------Επιστροφή θα υπάρξει για μας συνταγματάρχη Κούρτς;;
---------------Οχι. Κανείς δεν επιστρέφει στον καιόμενο βάλτο
(φανταστικός διάλογος από την ταινία --ΑποκάλυψηΤώρα--)
____________________________________________________________________________
Η Αντικατάσταση πληθυσμού προχωρά και συνεχίζει ακάθεκτη
Η Κυβέρνηση εξαγοράζει νησιώτες για να δεχτούν νέους πληθυσμούς
Η ψευδής ειδησεογραφία βαθαίνει
Προστέθηκαν και τα πορνοκουτσομπολιά για να χαίρεται το πόπολο
Η Τέχνη κατέχεται από τα funds της τέχνης
Η φτώχεια τρυπά το κόκαλο
η Χώρα είναι χώρα άλλων
Η Δημοκρατία ανύπαρκτη
Η Δικαιοσύνη έχει φορέσει ζουρλομανδύα
Οι απέναντι επελαύνουν μαζί και οι από πίσω
Εγώ που τα γράφω είμαι ακραία και παράξενη
...και συν τοις άλλοις , να μην χαλάσουμε τους κραδασμούς
κάτι σαν την λάμψη του Νίκολσον....δλδ
______________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου