Ο πόλεμος με πυρηνικά αποτελεί κάτι σαν τον μεγεθυμένο κόβιντ
Πού σημαίνει
Για να μη σας κάνουμε αλοιφή, σκοτώστε τους γηγενείς
Το τι θα κάνουν δεν δύναμαι να γνωρίζω.......................
Όμως ο φόβος έχει για τα καλά απλωθεί, ένα σκουρόχρωμο νέφος σκεπάζει τις στέγες στην πόλη
και το κυριότερο εκτυλίσσεται ταχυτάτη εξόρυξη του ιζήματος των υποσυνειδήτων λημμάτων ενώ το διαπερατό καθιζάνει στον πάτο για να χυθεί άπλετο φως στα άθλια που έχουν καθιζάνει
Τα άθλια αφορούν όλους μας
Οποιος τα γράφει προφανώς εμπεριέχεται στην αθλιότητα
Αλλά, η ψυχή πασχίζει να ανασάνει σε παλμικό ελεύθερο και διαυγή αέρα και ο κύριος εχθρός είναι ο εαυτός μας
__________________________________________________________________________________
.....λογικό να τα βάζουμε με τον εαυτό μας τη στιγμή που όπου νάναι βομβαρδιζόμαστε;
μα, τώρα είναι η καλύτερη εποχή να αναποδογυρίσουμε το μέσα -έξω μας μη τυχόν και σκάβοντας
απαλλαγούμε από τον τρόμο που βρέχει την γη
αυτές οι εποχές είναι διπλές
από την μιά είναι δύσκολες και θανατηφόρες και από την άλλη είναι το ρείθρο της ανατίναξης της συνείδησης στην αρετή...............
και αυτή η απελευθέρωση δημιουργεί το πάθος της αντίστασης σβήνοντας τον τρομώδη χάρτη
....μα είμαστε άνθρωποι, τι λες τώρα;;
μα ακριβώς επειδή είμαστε άνθρωποι
______________________________________________________________________
Νεύμα στον Πόε και στο κοράκι του, που υποθέτω κρώζει στα υψίπεδα της αυτοκρατορίας
Δεν κρίνω το λογοτεχνικό έργο κανενός λογοτέχνη είτε μεγάλου είτε μικρότερου μεγέθους
Βλέπω όμως την ματιά στον αμφιβληστροειδή-, του κάθε λογοτέχνη, κλεισμένου σε μια κάμαρα και την πάχνη στο τζάμι να την ραμφίζει ένα κοράκι αιωνόβιο απόγονος των κορακιών που μάσησαν σταγόνες από αίμα στις γενοκτονίες στις μεγάλες αποικίες στα καταχθόνια εσωτερικά των αυτοκρατόρων
Βλέπω στον χιτώνα του ματιού, έναν χάρτη με την αιθάλη ακόμη και από την Καρχηδόνα και πιό πίσω από την Βαβυλώνα
---στη μέση ένας αθώος ο έλλην δεν προέβη στην φρίκη προς τα έξω, αυτόν που θα τον οδηγούσαν σε ύπουλη μείωση ηθικού και σε συρρίκνωση ψυχής και παλμού καρδιακού
Και ο Πόε κλεισμένος σ ένα τραπέζι παλιακό έγραφε , έγραφε με ένταση σφυγμών με ένα σωρό απλήρωτων λογαριασμών
με χρέη που του έσφιγγαν την τραχεία οδό
με την αδελφή να ανεβαίνει στην κάμαρη και να φωνάζει κι αυτός να λέει..
μη ..μη ..σε παρακαλώ θα πουλήσω αυτό το νέο μου έργο γραφής
αυτή την Γη την κυβερνά ο επιθανάτιος ρόγχος του άπληστου , του άδικου και του παμφάγου και τρώει σαν κοράκι τα σπλάχνα αυτού που δεν μπορεί να επιτεθεί παρά μόνο στον εαυτό του
Χαίρε Εντγκαρ , σωστά χαρτογράφησες τα μέλλοντα
Ξέρεις έχουν ήδη ξεσπάσει και ευτυχώς το κοράκι σου ζει και λιμάρει το ράφμος του απ΄ότι σαν ήχος στο αυτί μου φτάνει
----------------------
Οταν προλέγετε ένας ποιητής έχει προλάβει και έχει καταγρἀψει με φλέβα τα ρηθέντα
Χρονολόγιον άκλιτον 7//10//2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου