Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2024

AKLITON Διονύσιος Σολωμός [Η σκιά του Ομήρου]




Διονύσιος Σολωμός
[Η σκιά του Ομήρου]

Έλαμπε αχνά το φεγγαράκι — ειρήνη
όλην, όλη τη φύση ακινητούσε,
και μέσα από την έρημη την κλίνη
τ’ αηδόνι τα παράπονα αρχινούσε·
τριγύρω γύρω η νυχτική γαλήνη
τη γλυκύτατη κλάψα ηχολογούσε·
απάντεχα βαθύς ύπνος με πιάνει,
κι ομπροστά μου ένας γέροντας μου εφάνη.
Στο ακρογιάλι αναπαύοτουν ο γέρος·
στα παλαιά τα ρούχα τα σχισμένα
γλυκά γλυκά το φύσημα του αέρος
τ’ αριά μαλλιά του εσκόρπαε τ’ ασπρισμένα,1
κι αυτός εις το πολύαστρον του αιθέρος
τα μάτια εστριφογύριζε σβησμένα·
αγάλι αγάλι ασηκώθη από χάμου,
και ωσάν να ’χε το φως του ήλθε κοντά μου.
Διονύσιος Σολωμός. [1948] 1993. Άπαντα. Τόμ. Α΄: Ποιήματα. 6η έκδοση. Επιμέλεια-σημειώσεις: Λίνος Πολίτης. Αθήνα: Ίκαρος.

φωτό Ίος. Εθνική Βιβιλιοθήκη της Σκωτίας, Φωτογραφική Συλλογή. Joan Leigh Fermor, Εδιμβούργο. © Joan Leigh Fermor Estate
-----------------------------------------------------------------------------------------------



Πάτρικ Λη Φέρμορ: Ένα φαγοπότι μέσα στη θάλασσα της Καρδαμύλης

Ένα απόσπασμα από τη «Μάνη» του Βρετανού φιλέλληνα, Πάτρικ Λη Φέρμορ, «ένα από τα σπουδαιότερα ταξιδιωτικά κείμενα που γράφτηκαν μέσα στον περασμένο αιώνα για την Ελλάδα»...
«Με μια ξαφνική, σιωπηρή απόφαση μπήκαμε στη θάλασσα φορώντας όλα μας τα ρούχα, κουβαλήσαμε μερικά μέτρα μες στο νερό πρώτα το σιδερένιο τραπέζι κι έπειτα τις τρεις καρέκλες μας, και με το δροσερό νερό να μας φτάνει ως τη μέση καθίσαμε γύρω από το στρωμένο τραπέζι, που τώρα έμοιαζε να αιωρείται ως διά μαγείας δέκα εκατοστά πάνω απ’ το νερό.
Ο σερβιτόρος, φτάνοντας μια στιγμή αργότερα, κοίταξε έκπληκτος τον άδειο χώρο στην αποβάθρα κι έπειτα, βλέποντάς μας και κρύβοντας γοργά ένα φευγαλέο χαμόγελο, μπήκε χωρίς δισταγμό στη θάλασσα, σοβαρός σαν μπάτλερ προχώρησε ως εκεί που το νερό τού έφτανε μέχρι τη μέση και, λέγοντας απλώς “Ώρα για φαγητό”, απίθωσε μπροστά μας το γεύμα μας ‒ τρεις κέφαλους ψημένους ωραία στη σχάρα, που άχνιζαν, και τα καστανόχρυσα λέπια τους έλαμπαν. Για να απολαύσουμε στο μέγιστο τη θαλασσινή τους γεύση, βουτήξαμε τον καθένα από την ουρά στη θάλασσα δίπλα μας, για ένα δευτερόλεπτο…»
Φωτό Εθνική Βιβιλιοθήκη της Σκωτίας, Φωτογραφική Συλλογή. Joan Leigh Fermor, Εδιμβούργο. © Joan Leigh Fermor Estate


Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ICE--2

2017 ....το ζήτημα αγάπη μου και εσύ ν ακούς γατούλα, είναι οτι η τεχνολογία που την υποδεχτήκαμε με ύμνους και λατρεία -για να μας σώσει τ...