θυμάστε που ξεπρόβαλαν καραβάκια με ιστία στα διαυγή νερά;;
και τρέχαμε και φωνάζαμε λες κι είμαστε μια ουράνια μπάντα;;
μερικοί πάντα στα καράβια έβλεπαν γενναία θωρηκτά
κι αναφωνούσαν ...Το Αβέρωφ στ ανοικτά ..
τις ανθισμένες μπουρού κάναμε
όλα τακτοποιούνταν και δεν υπήρχε ουδεμία της εκλογίκευσης ανάγκη
.............................................
Φωτογραφία του κινηματογραφιστή Εli Lotar το 1931.
___________________________________________________________________________________________
Αν δεις στον πάνω δρόμο μια γυναίκα χωμένη σε βουκαμβίλια
μη ξεχαστείς , εγώ θα είμαι
Πώς είναι η σκέψη που περνά και πετά μέσα από πυροβόλα και ανατινάξεις;;
Πώς αναπηδά και σώζεται πάνω από τις νάρκες;;
Και σπάζουν τον ουρανών οι αρμοί και οι δέστρες και πάλι να χάνεται το κακοπούλι
που χωμένο στις λεπτές γραμμώσεις του λογικού σου στέλνει φόβο αντί για εμψύχωση
Θα περιμένω πίσω από τα άνθη
Θα κοιτάζω τα λάφια τα ζαρκάδια και τα πετεινάρια τα άλαλα
Σε μια εσχατιά που ο θάνατος και η ζωή σ αντάμωμα παίζουν τον κόσμο σε ρουλέτα τυφλή
____________________________________________________________________________
Ονειρεύτηκα πώς ήμουν μπουμπούκι και εσύ το άρωμα !
Και κάθε πρωί το τζάμι μελωδούσε το αιθερικό τρέμουλο
Η αποτυχία να ενδυθείς την αγάπη είναι η κόλαση !
__________________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου