ξαφνικά απροσδόκητα, από ένα συρτάρι σήμερα ....
ο πατέρας μου Δημοσθένης Στάϊκος, σε ομιλία εκπαιδευτική σε νοσηλευτικό προσωπικό στην Επίδαυρο
κάποτε .....
οι διδασκόμενοι νοσηλευτές και νοσηλεύτριες κρατούσαν σημειώσεις ενώ μαθήτριες των Γυμνασίων
σχημάτιζαν την λέξη ΥΓΕΙΑ στα λίθινα της Επιδαύρου καθίσματα τιμής ένεκεν της αποφοίτησης
των σπουδαστών ....
-------------------------
ξαφνικά και άλλη φωτογραφία του ιατρού πατέρα μου
σ ένα χωριό της Αργολίδας σε μια επιδημία ένα παιδάκι κινδύνευε και το χωριό απομακρύνθηκε από τους γονείς του
απομονώθηκε η οικογένεια
πήγε λοιπόν ο γιατρός και το πήρε αγκαλιά τό έβγαλε έξω το φίλησε στο ζεστό μετωπάκι,
το πήγε στον περίβολο της εκκλησίας
κι μάζεψε τους κατοίκους να τους μιλήσει λέγοντάς τους ότι η ασθένεια η φοβερή είναι η απομόνωση του ασθενούς
το παιδάκι έγειανε και τον κάλεσε ο ιερέας για φίλεμα
φὀρεσε τα επισημά του ο γιατρός --τα λευκά--και παρουσιάστηκε στο γεύμα
δεν είχα γεννηθεί κι αυτά τα μαθα από την μάνα μου μια και ο ίδιος δεν αυτοεπαινείτο και όπως συνήθιζε ....έλεγε, το λειτούργημά μου υπηρετώ
κι αυτή η φωτό απροσδόκητα σήμερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου