ICE--2

Ενα μακρινό ταξείδι με τραίνο θυμίζει τις νοητικές ράγες 

τις τάσεις και δυνάμεις στον συνολικό εγκέφαλο

Θυμίζει την τροχιοδρομή σε νευρώνες και συνάψεις , καθώς και τις τροχαλίες στο αιθερικό άπιαστο

Θυμίζει σ όλη του την διάρκεια, την ζωή μας, καθώς την οραματιζόμαστε αλλά και την αναδομούμε ως υπέροχη και ανεξάντλητη μέσα στα πάθη της, στα ξαφνιάσματα και ακουστικά φτάνει ο ήχος με γέλιο ειρωνικό για την μεγάλη ιδέα μας ---γνωρίζοντας οτι όλα μπορούν να αναποδογυρίσουν, τα πάντα να θρυμματιστούν και εσύ εκεί που τάχα ανεβαίνεις σκάλες διανόησης ή που μεθόδευσες με τάξη τον βίο σου,  μπορεί να αναποδογυρίσεις και να μείνεις νεκρός

Θυμίζει το τραίνο την ζωή, με όλα της και κυρίως εξαίρει τις στιγμές που εσύ ασφυκτιώντας στο ρούχο σου , ρίχτηκαν όλες οι αναποδιές στο κεφάλι και βρέθηκες σε αγωνία να βγείς από όλο αυτό

Θυμίζει εσένα που αν συναντούσες τον Μίνσκιν θα τον ειρωνευόσουν και εμένα θα με ενέπλεκες σε βήματα ακατανόητα όπου δεν θα είχα το θάρρος να σου πω ...ότι κύριε δεν σας καταλαβαίνω 

όπως θα έλεγε ο Μίνσκιν

Το Τραίνο φτάνει σε λίγο στην Μαντζουρία και η θύελλα είναι μεγάλου μεγέθους και μάλλον θα κατεβώ στην δίωρη στάση να χωθώ στον παγωμένο καιρό

Σα να μουν μια Βυζαντινή σε επίσκεψη

Ολα θα πάγωναν στα βήματα αυτά τα λιγα και τα μεγεθυμένα και κυκλάμινα θα φυτρώσουν μια και είσαι για μένα ο Άλλος

άκλιτον

_________________________________________________________

Η ύπαρξη του Άλλου που δίνει νόημα στο έργο του Ντοστογιέφκσι

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Αυτή η ύπαρξη του Άλλου, που δίνει νόημα στην ύπαρξη, δεν είναι ούτε οι αρετές ούτε οι κακίες του Άλλου, δηλαδή η ηθική -είναι αυτή και μόνο η ύπαρξή του.

Ηθικά, ο Άλλος είναι ένα παράλογο, ένα μείγμα αντιθέσεων καλού και κακού.

Θα ήταν γελοίο να τον προσεγγίσουμε ως ηθική υπόσταση.

Μόνον η ύπαρξή του, γυμνή από κάθε ηθική ιδιότητα, δίνει νόημα και στη δική μας ύπαρξη.

Αν αξίζει να υπάρχουμε, να μην αυτοκτονήσουμε, να μη γελοιοποιηθούμε, είναι γιατί υπάρχει ο Άλλος.

Αλλά για τον Ντοστογιέφσκι ο Άλλος, όπως εμφανίζεται στο Όνειρο ενός Γελοίου, δεν είναι απλώς μια υπόσταση, ένα ον.

Είναι μια ύπαρξη που υποφέρει.

Αυτό είναι το ιδιάζον χαρακτηριστικό του ντοστογιεφσκικού υπαρξισμού.

Η υπέρβαση του μηδενισμού, αυτό που δίνει νόημα στην ύπαρξή μας, είναι για τον Ντοστογιέφσκι η αποδοχή της οδύνης.

σεβ. Μητρ. Περγάμου Ιωάννης

__________________________________

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου