ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ Ακούς και δεν γνωρίζεις τʼ όνομά σου,
κρυώνει η μοίρα που παλιά σου ʽχε δοθεί
-σε ποιές λοιπόν παγίδες έχουμε συρθεί;
Δεν είναι ο κόσμος πείραμα στους τρόμους
του απείρου, όχι, δεν είναι δοκιμή.
Μπορείς να σέρνεσαι μια ολόκληρη ζωή,
υπογραφή δειλή μέσα στους δρόμους;
Θα ʽναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως
μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή
-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,
άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως….” ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΙ (απόσπασμα)
....................................................
διάφορα σαν φυλακτά και αποτροπαϊκά
να, σαν τον στίχο του Λεοντάρη
Θα ʽναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως
μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή
-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,
άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως…
..................
ζωή δίχως πίστη, χωρίς αγώνα δίχως μια κραυγή
και μάταιη η αμυχή
και το χειρότερο σκυφτός να πάς στο σπίτι
.........................
άλλο φυλακτό
ένα αγόρι μ ένα κοράκι καθισμένο στο κεφάλι
............το κοράκι του Απόλλωνα που τα βαλε με την γενιά του Ασκληπιού;;
του Εντγκαρ Αλαν Πόε;;
ή το κοράκι που τις προάλλες μια ομάδα απελπισμένων βγήκε στο δρόμο και φώναζε
με κινήσεις σπαστικές
με φωνές μισές
δίχως λόγο και μια έστω ελάχιστη μουσική συχνότητα
και τότε ένας κόραξ βραχνιασμένα βάλθηκε να πετά στα τσουλούφια τους και τους διέλυσε το παράταιρο ξέσπασμα -------ήταν όμως ζωντανοί
..............................................
εδώ βρέχουν χιόνι τ άστρα
ενα βουητό παράξενο πλησιαζει και μετά ως άλογο απομακρύνεται
το στέγαστρο ροχαλίζει και τον πάγο με θέρμη απομακρύνει
πόση διαύγεια αντέχει ένας άνθρωπος
αντέχει επειδή θέλει να μπορεί να είναι άνθρωπος
τι περίεργη ανάβαση κι αυτή
να κάτι τέτοια γράφω στις Β. Μυκήνες και απαλλάχτηκα από τα κύματα τα παλλιροϊκά αυτών
που δεν ανοίγουν τον θώρακα να πέσει πάνω τους θρυψαλιασμένος θόλος .................
καληνύχτα ............
έχει κρύο και καταφεύγω στην ζεστή καλύβη ............
____________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου