Νίκος Καρούζος
Εγώ λοιπόν έκπληχτος από χέρι διαστέλλω γαλαξίες κι ανατείνομαι όνειρος * * * Τραγουδώ τους πεσμένους προπάτορες είμαι των άστρων ο σκύλος με τα μάτια κοιτάζω ψηλά με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη.
...............................................................
Νίκο εδώ στην εμπασιά βορείως της Ελλάδας , πες μου.....πες μου.......θα σωθεί το μέγα ελληνικό πλεούμενο της οικουμένης, αυτό το με ένταση ηλεκτρική, με αφρόκυμα στα ύφαλα, αυτό που τρίζει αλλά κάθε τόσο φλέγεται από ύπαρξη και μες στα πελάγη, μεσα στα αιθερικά ηλεκτρομαγνητικά εκπέμπει μικρά βραχέα μεσαία υπερβραχέα ηχητικά ελληνικών συλλαβών;;
πες μου .............
------------Χθες βρήκα ένα κάτι σαν μπαρ ανοικτό και χάρηκα μια και μου θύμισε πατρίδα
θυμήθηκα την Χαριλάου Τρικούπη στην Αθήνα, το θεωρείο καφενείο στην παραλία στ Ανάπλι
και πώς μου ρθε , άρχισα να τους λέω μια ιστορία
έναν μύθο λίγο πειραγμένο έλεγα .....
και ο φθόγγος μου αντηχούσα στην τζαμαρία και επέστρεφε στα δικά μου αυτιά
κοιτάζω τριγύρω λίγο έντρομος
και τότε υψώνει ο μπαρμαν με χρέη μπάτσου μία πινακίδα που έγραφε οτι απαγορεύεται το ομιλείν στους ανθρώπους ομως, αν είσαι μηχανή ρίχτα ..........
ρημάχτηκα
ένοιωσα μεσα μου σκύλος
μετάνοιωσα που δεν πέθανα στο πνευμονολογικό τότε στο Λονδίνο
σε αφήνω αγαπητή κι αν δεν κάνω λάθος σήμερα της Παναγιάς είχα γράψει
τα fragmenta αντλημένοι λόγοι από τα Ευαγγέλια
τὀτε, μπορούσα να αναφερθώ σε λόγους Άνωθεν
τί μεσολάβησε και σκυλιά ανήμερα μας τρώγουν;;;''
αν είναι η Θεία Βούληση Του να έχεις καρτερία
(είχε αρχίσει μια παράξενη καταιγίδα και ο Νίκος αποχώρησε)
______________________________________________________________________________________________
την ρόδα μου κυκλώνει ακατάβλητο και αδάμαστο φως
----Μικρή από που έρχεσαι
Από τις Κυκλάδες, μ ἐσωσε ένας ναύτης που τον ρώτησα με ρήματα του Αισχύλου και κάτι τον τίναξε και είπε θα ....σε στείλω στις Μυκήνες , βορείως
Είμαι ανήσυχη για τους γονείς μου αλλά αποστέλλω μηνύματα με ριπές φωτός την ώρα που τροχιοδρομώ στο ποδήλατο
...απομακρύνθηκε
__________________________________________________________________
κρατώντας οίνο Αγιωργίτικο ποικιλίας από την Τροία
κάτω από άνθη φυλαγμένα να θυμίζουν πατρίδα
και κάποιες μικρές φλογίτσες διαπερνούν το ταβάνι
στάλες ξεφεύγουν από τ άστρα και κάθονται στα μαλλιά μου
και πάλι εσύ, εσύ με την ζεστή φωνή
αλλά προλαβαίνω και σπρώχνω τις γλυκές ανασεμιές
ανοίγω τον φεγγίτη και ορμά ο χιονιάς μαζί και η βοή του πλανήτη
αλλά πάλι
αν το χιόνι μας προλάβει εσὐ στα βλέφαρα σαν πυρετός που με ζώνει ακατάπαυστα και ψιχαλιστά
____________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου