.............μερικές φορές υποχωρούσε ο χιονιάς
μπορείς να διασχίσεις τα ρυάκια πατώντας πάνω σε λίθους αναδυομένους μέσα από το πέπλο του χιονιού ωσαν κρίνοι θαλεροί
θα μπορούσες να μετράς και να χαίρεσαι που τα βήματα είναι λιγότερα
δεν μετρούσα ........
το μέτρημα με απομάκρυνε από την ενότητα
ανακτώμαι , με τροχιά την διαύγεια στο μη μετρήσιμο
λαχταρούσα αέρα παγερό και πλησίαζα το ανυπολόγιστο, όπως με το πρόσωπό μου έφραζα την ορμητική φορά
ολισθηρές πορείες, γλιστρούσα και βρεχόμουν και με έτρεφε το αλογάριαστο
αισθανόμουν μια πνοή στο λαιμό μου και πλημμύριζα από τη ζέστη σου
εσύ ο ανανηπτικός !
και τότε....μεταπηδούσα στο ανεξάντλητο.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου