ICE--2

Βόρειες Μυκήνες 

Ξύπνησα ταραγμένα 

.........και τότε αντίκρυσα βαμβάκια με κόκκινο ιώδιο κολλημένα στα δέντρα 

από ποιά μεριά του πλανήτη ο αγέρας τα φερε εδώ;;

..........στήριξα την ξυλόσκαλα  κουβαλώντας τον τσίγκινο κουβά με σκοπό να τα μαζέψω 

και με έκπληξη είδα ότι ήταν κομμένα φύλλα από βιβλία ..........

οι σκοτωμένοι τα λευτέρωσαν 

.........κατέβηκα γρήγορα κρατώντας μερικά φύλλα αγκαλιά 

χρειαζόμουν ανάταξη της νηφαλιότητας 

θα τα ξεδίπλωνα στην χιονισμένη παραλία .........

το δίχως άλλο αυτό θα βοηθούσε 

(λογοτεχνική φαντασία)

____________________________________________________________

εδώ στις Μυκήνες οταν βρίσκεσαι αντικρυστά με το σκότος 

προσεύχεσαι με ένταση ψυχής 

η ένταση είναι άηχη αλλά μεταφέρεται σαν ταχύτατος τηλέγραφος άνωθεν και αισθάνεσαι οτι το μήνυμα εστάλη από το ελαφρό τρεμούλιασμα της θάλασσας 

το τρεμούλιασμα σημαίνει ...ελήφθη--

το τρέμουλο το γνώριζα από τον Αργολικό 

οταν προσευχόταν κάποιος με καρδιά όρχηστρα ο Αργολικός απόσταζε συχνότητα με τρέμουλο.....

(λογοτεχνική φαντασία)

____________________________________________________________________

Διαβάζω τα νέα από την Νότια Ελλάδα

Δυστυχώς η γενική υστερία έχει εξαπλωθεί αλλά λειτουργεί ως εμβόλιο με ξενιστή την κάθε καρδιά 

Δεν έχει ακόμη ραγίσει η φλούδα η φορετή-- σαν ασκί φλούδα-- που μετατρέπει τον άνθρωπο ξενο προς τον εαυτό του και επομένως ξένο απολύτως και με τον άλλον

Η ανθρωπότητα εθίστηκε στα αποσπάσματα μέσω των social και με αυτά σπαστικά προσπαθεί να δομήσει την αγάπη 

Αργειε η ώρα όπου αίφνης και ξαφνικά μια στιγμή φώτισης κατακλύζεσαι από την ίδια την αγάπη που αναγεννάς εσύ ο ίδιος και την εκπέμπεις δίχως όρο , χωρία όριο και στο πεδίο μετά τον νου

Η μέθεξη από πολλούς ανθρώπους αυτού του αποσταγμένου και καταυγασμένου φωτός λυτρώνει την ψυχή και οδηγεί τον κάθε άνθρωπο στην δική του ειρήνη 

---------------είναι αργά εδώ 

επιστρέφω στο κατάλυμα 

χρειάζομαι απομόνωση

έχω εξάντληση από την λοιμώδη εξάπλωση των φονικών

το σκότος αυτές τις ωρες στριγγά 

χρειάζομαι επειγόντως την πλήρη μοναχικότητα κρατώντας τις σελίδες των σκοτωμένων σελίδων 

(φανταστική λογοτεχνία)

____________________________________________________________________

......περπάτησα την ακτογραμμή τρεις φορές 

και ξάπλωσα με την πλάτη στους πάγους πάνω από εκατό φορές 

τι με κάνει να ελπίζω οτι όλο αυτό που ζούμε οι άνθρωποι μπορεί να γίνει ανθρωπινότερο;;

ποιός να ξέρει.....ένας Θεός μόνο ξέρει

(λογοτεχνική φαντασία)

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου