..........εκεί που λούζονταν οι πέρδικες
Οι κροκάλες του Ευρώτα, σε επόμενη κίνηση με το ρυθμικό κυματισμό με οδηγούν. Ένας άντρας, ο έσχατος των παλιών, η τυχερή συνάντηση, στον κήπο με τις πέρδικες και η βουή των νερών. Ο ήχος της κίνησης σ’ ένα τοπίο φλέβας άστρων… και ο Ευρώτας. Μια ομπρέλα μαύρη από τον καιρό του πολέμου, καρφωμένη στην όχθη. Ο ίδιος ο άντρας κάτι σαν αλεξικέραυνο, ίδια κοψιά με την ανάσα του φοβερού βουνού! Η μορφή κοκάλινη αλλά χλωρή! Το πρόσωπο του, ασάλευτο και προσηλωμένο σε ορίζοντα ευρύ. Οπότε και το δικό μου πρόσωπο όφειλε να προσαρμοστεί στο αεί κινούμενο ύδωρ.
(απόσπασμα από το 1ο κεφάλαιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου