ΛΗΞΗ ΕΟΡΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΑ
Πλέει με θλίψη ανεξήγητη
ανάμεσα στου ουρλιαχτού τα τούβλα
καραβάκι νυχτερινό άσβεστο
από τον Αλεξανδρινό κήπο,
φαναράκι νυχτερινό έρημο,
με ρόδο κίτρινο μοιάζει,
πάνω από των αγαπημένων το κεφάλι
και τα πόδια των περαστικών
.
Πλέει με θλίψη ανεξήγητη
χορωδία από μέλισσες υπνοβάτες, μεθυσμένων.
Στη νυχτερινή πρωτεύουσα φωτογράφιζε
θλιμμένα ένας αλλοδαπός,
και αναχωρεί για την Ορντίνκα
με βαριά άρρωστους αναβάτες,
και οι νεκροί στέκονται αγκαλιά
με τις μονοκατοικίες.
Πλέει με θλίψη ανεξήγητη
ο θλιμμένος τραγουδιστής στην πρωτεύουσα,
στέκεται στον πάγκο με την κηροζίνη
ο θλιμμένος θυρωρός με το στρογγυλό πρόσωπο,
βιάζεται στο δρόμο τον αόρατο
ο γέρος και όμορφος εραστής.
Το μεσονύχτιο τραίνο των νεόνυμφων
πλέει με θλίψη ανεξήγητη.
Πλέει στο σκοτάδι
κολυμβητής τυχαίος στη δυστυχία,
πλανιέται η λαλιά η εβραϊκή
στη κίτρινη σκάλα τη θλιμμένη,
και από τον έρωτα μέχρι τη μελαγχολία
παραμονή του Νέου έτους, παραμονή της Κυριακής,
πλέει η μανιώδης καλλονή
δίχως τη θλίψη της να εξηγεί.
Πλέει στα μάτια η κρύα νύχτα,
ριγούν οι νιφάδες στο βαγόνι,
αγέρας παγωμένος, ωχρός αγέρας
σκεπάζει τις κόκκινες χούφτες,
και λιώνει μέσα στις νυχτερινές φλόγες,
κα μυρίζει γλυκό χαλβά,
πίτα νυχτερινή φέρνει η παραμονή
πάνω από το κεφάλι.
Το Νέο έτος σου με σκούρο μπλε
κύμα ανάμεσα στους θορύβους της πόλης,
πλέει με θλίψη ανεξήγητη,
θαρρείς κι η ζωή ξεκινάει από την αρχή,
θαρρείς και θα έρθει το φως και η δόξα,
μια μέρα πετυχημένη κι άφθονο ψωμί,
θαρρείς κι η ζωή γέρνει δεξιά,
αφού πρώτα είχε γύρει αριστερά.
28 Δεκεμβρίου 1961
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδη
____________________________________________________________________
Τ Αι -Γιάννη
Με τα εκκλησιαστικά είχα και συνεχίζω να έχω ιδιότυπη σχέση
Κρατώ την έννοια εκκλησία Με παραπέμπει στο θεϊκό Κοινωνείν με τον Άλλον τη θεϊκή βοηθεία
Αφαιρώ τα τελετουργικά
Θαυμάζω τον λεκτικό πλούτο των πατερικών κειμένων και πάντα νοιώθω ελλειπής στο βάθος της έννοιας
Η αυτογνωσιακή μου έλλειψη σχετικά με την "Φιλοκαλία" φερ ειπείν μετατρέπεται σε κίνητρο εσωτερικής αναζήτησης
Βλέπετε η αξία έχει μέτρο εκτός του ανθρώπινου πεδίου
Τον Λόγο
Ηξερα κάποιον γιατρό που δεν επικαλείτο ποτέ στην επιστήμη του τον Θεό. Αν συναντούσε βαρύ και δύσκολο περιστατικό τότε στα κρυφά συνομιλούσε με το υπερπέραν περίεργα και παράξενα
έλεγε
"σε παρακάλω Θεέ
σε έχω αρνηθεί κατ εξακολούθηση
ο ασθενής μου σε πιστεύει
γιατρεψέ τον
καντο γι αυτόν
κι ας σε εἰμαι μετέωρος εγώ"
Τις φορές που ομολογουμένως είχε αθροίσει ότι η προσευχή έπιανε και ο ασθενής γιατρευόταν
ο γιατρός ένοιωθε κάλπης και έλεγε
"η ευγνωμοσύνη άνωθεν"
Επαιρνε το βαλιτσάκι και συγκινημένος αποχωρούσε
Λίγο πριν αποδημήσει ευχαριστούσε τους πάντες και στρεφόμενος ψηλά έλεγε"
"Ευγνώμων για την υγεια των ανίατων και δύσκολων περιστατικών......τελικά υπάρχεις μέσα από τις αντιρρήσεις, τις αμφισβητήσεις τις καχυποψίες τις μικροψυχιες
τότε κάνεις το θαύμα σου
Για μένα τίποτε δεν ζητώ
Η αποκάλυψη ένδον ήταν και δικό σου έργο"
.........................αποκαθηλωμένα τα πάντα
μ ένα πορτοκαλόφλουδο στέμα όπως παλιά
που άλλοτε σε κάνει πριγκήπισσα άλλοτε ζητιάνο κρεμασμένο σ ένα κάδο και πολλές φορές μύστη
Τρέμουν οι λέξεις και μαζί τους τα λιγνά φωτάκια
(απόσπ από το "ενταύθα" ΑΣ)
________________________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου