Συναισθηματική γραφή φωτός
κάτι σαν καλλιγραφία...
Βαδίζαμε ευθεία
πίσω ... χιονιάς, μας έσπρωχνε
βουβός
αγέλαστος
Είναι η πλάνη του χιονιού
ό,τι ονειρεύεσαι
το βλέπεις
Υαλοκαθαριστήρες στην καρδιά μας
γράφημα υγρό
το τέλος αρχή ήταν.....
(άκλιτον ----1015)
ΕΝΤΑΥΘΑ (μικρό απόσπασμα)
....έλεγε η μάνα μου
άσκηση είναι ο βαρύς χιονιάς παιδάκι μου
μια μέρα ήρθε ο Σίμος στο γραφείο
κρατούσε από τον κήπο του γαρούφαλα και κοιτάζοντας με, με δέος μου είπε, οτι ήμουν ο Θεός του,επειδή τον έσωσα από το χτικιό
κι εγώ που μέσα μου είχα καλές σχέσεις με το Θεό αιστάνθηκα έντονα και με πάθος την ανάγκη να επαναφέρω την ύβρι που άθελά του είχε ο Σίμος διαπράξει
πετάχτηκα από την καρέκλα....
---΄Ακου Σίμο Αυτός ο αόρατος κι ορατός είναι ο Θεός
του λόγου μου είμαι ένας απλός γιατρός
Σ Αυτόν η προσφώνηση και η προσευχή----
Ασκηση είναι ο Βαρύς Χιονιάς
Και μ αυτόν στα σωθικά σου έχεις να κάνεις
Αποσπ από το <ενταύθα> ΑΣ
φωτό Επαρχιακή οδός Τρίπολης -Στεμνίτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου