STAR-1 Return

Οι βουτηχτές -

Τζένη Μαστοράκη

Τα “πάρεξ να σε ιδώ, καλέ μου”, τα κρυφομιλήματα, μέσ’ από δύσκολους καιρούς σωσμένα λόγια των εξορκισμών, τις σιγανές πατημασιές, τα ποιήματα, απόπειρες αγνοουμένων προ πολλού,

να τ’ ανασύρεις όλα απ’ τα βαθιά, από μεγάλα σκότη, ανέπαφα, απ’ τις σιωπές ερειπωμένων μητροπόλεων, την άλωση, τη θεομηνία, τη ρομφαία: όπως τροπαιοφόρος βουτηχτής βαραίνει στ’ άπατα, ή ευπατρίδες πελεκάν την ώρια κόρη, κι ο πιο καλύτερος τής παίρνει το κεφάλι.

Για να γυρνάς, και να ’ρχεσαι, και να μιλάς, λόγια σπουδαίων ειδυλλίων που ήταν μια φορά, ίχνη λαμπρών καρατομήσεων, τα “σε φιλώ”, αχ πόσο σε φιλώ, το δήγμα επίχρυσο, επιτέλους, απ’ το χρόνο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μαρία Λαϊνά

[Ο χειμώνας…]

Ο χειμώνας είναι δροσερός

τα φαράγγια κατεβαίνουν από ψηλά

έως τον νότο και τη δύση.

Οι θίνες αλλάζουν

παρασύρονται

Δύο φορές τον χρόνο τις παίρνει ο άνεμος

τις πάει

κιόλας μακριά

γιατί περνάνε τα σύννεφα και ξέρεις

πηγαίνουν αλλού

δεν θα μείνουν εδώ

σαν κάποιος να κατοικεί αυτή την απέραντη χώρα

και να είναι τα πράγματα λίγα

ολοένα λιγότερα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δημήτρης Παπαδίτσας

(απόσπασμα)

Είχα μέσα μου στρώσει – δεν πρόκειται μόνο για τον εαυτό μου

Με στοργή το κρεβάτι, άναψα τη λάμπα ταχτοποίησα τα βιβλία

Τις οπτασίες του ταβανιού και περίμενα στις οχτώ το Μεσολόγγι

Και στις εννιά τον έρωτά μου

Την άλλη μέρα με βρήκαν σε υπόσταση θρησκευτική

Αναπολούσα τις ομιλίες

Το ρόλο της προσευχής τον έπαιζα στα δάχτυλα

Ήξερα πότε πρέπει να σιωπώ

Και πότε τέλος πάντων ν’ ανοίγω στα σπλάχνα μου δυο δωμάτια

Κι εκεί να μαζεύω τους φίλους τα βράδια

Στο ένα δωμάτιο να μην υπάρχουν εικονίσματα στο άλλο να υπάρχουν

Ώστε να παρασταίνω το Σωτήρα και την εκστατική αναπόληση

Ή και το άγαλμα με τεντωμένο χέρι

Προς την υφή του νευρικού συστήματος

…………………………………………………………….

Σκέφτηκα τότε να προσέξω τα χέρια μου

Με νεύριασαν, τ’ άρπαξα κι εγώ στα γόνατά μου

Και μ’ ένα σφυρί βάλθηκα να τα τσακίσω

Στο τέλος δεν το κατόρθωσα κι από τότε πιστεύω στα χέρια

Κάθε βράδυ τα χαϊδεύω

Και δεν αφήνω ποτέ τους πρόστυχους να τα πλησιάσουν.

ph Saul Leiter

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

να βάζουμε στοιχήματα με τον καιρό

θα σωθούμε ή δεν θα σωθούμε;;

και πάλι--δεν θα σωθούμε ή θα σωθούμε--;;

καποια στιγμή θα μιλήσει κάποιος γι αγάπη και θα λέμε

--θα σωθούμε ή δεν θα σωθούμε απ της αγάπης τον γκρεμό;;

και τα μάτια μου θα γκρεμίζονται στα δικά σου

και τα χέρια μου θα τρέχουν να σώσουν την ματιά σου

άκλιτον

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου