.........κι αφού το συναπάντημα στον δρόμο περαιώθη η καρδιά μας άδεια μαζεύτηκε ως στρουθίον μονάζον να στοχαστεί τι από εδώ και πέρα απομένει
να πάρουμε τα καριοφίλια εξ αρχής;;
να μείνουμε καταγής στα πεζοδρόμια ζητώντας έλεος;;
τι απ όλα;;
ο αγέρας ξυρίζει τα λεπτά και ανεπαίσθητα ως ακμές αόρατες του φωτός
καμία πρόταση
ουδείς μιλά
και τότε αιστανθήκαμε ότι χωρίς δυνατό δεσμό αναμεταξύ μας τίποτε δεν είναι αληθινό
.................
στην Πόλη μου επιχειρούνται ψυχολογικά παίγνια
οι πλειστοι σκυφτοί τα αντέχουν
και μόνο κάποια ρεμάλια και παλιοχαρκτήρες τα βάνουν με τους ανέμους
τα κύματα το κακοπούλι τα καρφιά το βάρος την οργισμένη φωνή σε κάποιον
που τολμα να δηλώσει κάποια αλήθεια, μια και η σιωπή γίνεται βρόχος στο ερμο κορμί του
κατατονικοί και άνευροι προχωρούμε
γι αυτό έκανα στροφή και ακολούθησα τα ρεμάλια με την μελωδική φωνή
......
.......να μας συλλάβουν για "υπόνοια αβάσταχτης κατάστασης στα σωθικά μας"
να μας συλλάβουν
με απαγόρευση τεχνολογίας στην εξορία
"άκλιτον"
φωτό Vangelis Kyris--Anatoli Georgiev
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
τόσος χρόνος , ποιός χρόνος
αυτός που κατάπινα με δευτερόλεπτα και λεπτά και ώρες μία την μία
να αναζητήσω κάποιον που με τον ίδιο δραματικό τρόπο περπατούσε και ατένιζε το παράλογο
μια καρέκλα παλιά άδεια ένα, ένα κοράκι μαζί με χρώμα σε υποχώρηση τονισμού
μουσική καμία
..........προσκύνησα το άπειρο
τα πάντα υπήρχαν παράλογα
παράξενα μιλούσαν
η λογική κρατούσε ένα μαχαίρι να κόψει το νήμα από την σύγκριση
ξεμάκραινε και ένα χαίρε ανταλλάξαμε
ανυποχώρητη θέρμη και ο λογικός κτύπος άηχος
ο άνθρωπος ορίζει το τέλος του χωρίς λόγο να βρεί τον ορισμό και την αιτία
η άβυσσος απειλεί ο,τι αγαπήθηκε και συντάραξε το στέρνο λόγω αγάπης αβάστακτης
μα τι θα κάνουμε;;
φυσικά θα αντισταθούμε
ως όνειρα, ως οραματα, ως ερωτευμένοι , ως χιλιάδες ως
λογικό;;
απολύτως
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
τρυφερά
ως νεροποντή
δίχως, ήχο αστραπής.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου