ΑΛΦΑ

Γιατί οι άνθρωποι χάνουν συνεχώς;;

Γιατί δεν έχουν δυνατότητα να ανακόψουν τις συνεχείς επιθέσεις των επικυρίαρχων;;

Σύνθετη η προσέγγιση 

Κατ εμέ το μέγιστο είναι η ψυχική αποσύνδεση από την σχέση που δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος 

με το συνολικό  περιβάλλον που συνδέεται με το όλον της ύπαρξης

Το παράδοξο είναι ότι ο σημερινός άνθρωπος ζει αλλά και δεν ζει

Γιατί το ζειν επιθυμεί συνειδητά και ασυνείδητα το ευ ζειν

Ευ ζειν αποκομένα εκ του όλου δεν υπάρχει

Σβήνεται επομένως η βαθιά αιτία της χαράς του υπάρχειν

Η αποσύνδεση απλώνεται σαν την γάγγραινα σ ένα σώμα και αρρωσταἰνει ακόμη και το μέλλον

Για παράδειγμα η τέχνη 

Η τέχνη που ξεπηδά από το βάθος του ανθρώπου δημιουργώντας σύνδεση της διαφορετικής οπτικής 

..........σύνδεση του ανθρώπου με το περιβάλλον του , υλικό αλλά και άυλο

Από το σύνολο των τεχνών στις μέρες μας η λογοτεχνία έχει αποσυρθεί

Δεν υπάρχει

Πέταξε σε μέρη αθώρητα 

Γιατί μόνο η λογοτεχνία;;

Επειδή είναι προσομοιωτής της ζωής

Και η ζωή αυτούς τους καιρούς είναι σε υποχώρηση και ο κατέχων τον λόγο για συν-κίνηση άνθρωπος

είναι με την πλάτη στον τοίχο και στραγγαλίζεται από την ΑΙ

Πίσω από τις στάχτες 

Στο φόντο των φονικών πυρκαιών πάνω στα ερείπια ο δημιουργικός της τέχνης  άνθρωπος από την ΑΙ καρατομείται

Πλήρης η σάρωση των ωραίων σκέψεων με εκρήξεις τρελού έρωτα για την ίδια τη ζωή

Ζωή εν τάφω και εμείς παρατηρητές φτηνοί και αδύναμοι

Προσθέτω τα λόγια του Φερνάντο Πεσσόα (αρκετά χρόνια πίσω)

" Η λογοτεχνία είναι ο πιο ευχάριστος τρόπος να αγνοείς τη ζωή.

Η μουσική καταπραΰνει, οι εικαστικές τέχνες αναζωογονούν, οι παραστατικές τέχνες (όπως η υποκριτική και ο χορός) ψυχαγωγούν. Η λογοτεχνία, ωστόσο, αποσύρεται από τη ζωή βυθιζόμενη σε ύπνο. Οι άλλες τέχνες δεν κάνουν τέτοια υποχώρηση - μερικές επειδή χρησιμοποιούν ορατές και επομένως ζωτικές φόρμουλες, άλλες επειδή ζουν από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Αυτό δεν συμβαίνει με τη λογοτεχνία. Η λογοτεχνία προσομοιώνει τη ζωή. Ένα μυθιστόρημα είναι μια ιστορία για αυτό που δεν υπήρξε ποτέ, ένα θεατρικό έργο είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς αφήγηση. Ένα ποίημα είναι η έκφραση ιδεών ή συναισθημάτων - μια γλώσσα που κανείς δεν χρησιμοποιεί, επειδή κανείς δεν μιλάει σε στίχους."'

Οι ελάχιστοι γραφείς σ ένα τοπίο με μούχρωμα

αφανίζονται ένας προς έναν

Στη θέση τους επελαύνουν οι τεχνητές κατασκευές με την προσομείωση ενός λογοτέχνη

Ο τόπος καίγεται με προσάναμμα τις ανθρώπινες γραφές σε τσιγαρόχαρτα πυρπολημένα

με καύτρες σε όλο του το σώμα

Σ ένα βαρβαρο ολοκληρωτικό πόλεμο τους λογοτέχνες κρεμούν

Άλλωστε όλοι θα πουν

................ήταν κι αυτός ή αυτή τόσο ανυπάκουος, τόσο παράξενος, τόσο έξω από

τον τρόπο μας

ήταν λογικό να φαγωθεί

Μόνο που η λογική της κοινής λογικής είναι εκδιδομένη πόρνη

Ενώ ο λογοτέχνης εκδίδετο στο όλον και εις όλον φανερώνοντας την έξαλλη ψυχή

δίχως την παραμικρή ανταμοιβή, 

.... στην πυρά λοιπόν καιόμενος ως σεσημασμένος δωρητής χωρίς σεντ

Αυτά δεν τα αισθάνεται η κοινή λογική

Τα αισθάνεται του Θεού η Χάρις

Με το ένα και με το άλλο η λογοτεχνία προσάναμμα θυμιατίζει τώρα πιά τους

καρβουνιασμένους λόγγους....

Χρονολόγιο 14//8//2025

φωτό μπουγάζι

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ο τελευταίος επιβάτης θα είναι μόνος

αυτός που τελευταία στιγμή θα ανεβεί στο λεωφορείο της γραμμής

χωρἰς χρειώδη

χαρίζοντας μια κούτα χάρτινη με τα ρούχα του

αυτός που έσπασε τα μάτια του

και ήξερε οτι σε ώρες φυγής και άτακτες λογίζεσαι ήδη χαμένος

.....τυχαία ανέβηκε στ όχημα

λίγο πριν είχε ακούσει τον οδηγό να φωνάζει 

τέρμα τα δρομολόγια 

πάω σε δρόμο αχάρακτο 

σε τόπο άτοπο

όποιος ανεβεί να μη ρωτήσει γιατί θα τον κατεβάσω

ανέβηκα μουγγή

παραδίνοντας ολα τα χρειώδη 

ήταν η μοναδική λογική  πρόταση

............................

τωρα θα χουν περάσει χρόνοι 10

το όνομά μου δεν το γνώριζε 

ουτε κι εγώ το δικό του 

πηγαίναμε κάπου 

ή όπου

δεν γνωρίζω 

τώρα όλοι θα χουν ξεχάσει και κανείς δεν θα μας αναζητήσει 

μια συνθήκη έλλογη

Χρονολόγιο 14//8//2025

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου