ΝΟΤΙΩΣ
...δεν ξέρω πού βρέθηκα και κυρίως δεν γνωρίζω πώς βρέθηκα
είδα από το λοφάκι το λιὀπετρο μόνο χαλάσματα
τέτοια που έκαναν τη ζωή μας θρίμματα
και το μόνο που είχαμε μπροστά μας ήταν να χαλάσουμε τα χαλάσματα που μας είχαν χώσει κάποιοι ακατανόητοι , κάποιοι που το έρμο στήθος μας δεν μπόραγε να τους κατατάξει
σήμερα ο καιρός έβρεχε δάφνες
και μπουμπούκια εσκέπασαν το λαβωμένο μου μάτι
~~```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Ο πολύς ήλιος ο ευγενέστατος
Αυτός που το φως το φκιάνει συνείδηση
Καταυγάζει σε ιδεοπλόκες ιδεες το φως
Πώς παγιδευτήκαμε όλοι για μέτρο στα εσωτερικά μας και στα παλμικά σπλάχνα μας
και εξουσιοδοτήσαμε αυτούς που για μέτρο έθεσαν την αδιέξοδη νοσηρότητα τους;;
~````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
ΝΟΤΙΩΣ
Ήλιος ξέρα
Φωτοχυσία σίδερο
Ψυχή στίλβη
Κοψιά χάρακας
Περάσματα, ξέχειλα στήθη των βράχων χάσκουν των οριζόντων στενωπούς
Γη ζείδωρη ατελεύτητης ηλεκτρικής εγγραφής
................Γη της Πελοπόννησος
Της αρπαγής του θαλερού κάλλους της
Της κατακεραύνωσης του θάρρους και του ψυχωμένου απαράδοτου
Τον Μοριά αν δεν τον ξέρεις δεν τον αισθάνεσαι
Και όποιος τον αισθάνεται
.....................κλείνεται στη μοναχική σιωπή
Η Πελοπόννησος δεν μοιρολογά
Το πέθνος είναι η άλλη όψη της ζωής
Αλλοι ανθρωποι χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας
Μόνη δυναμη το κοινωνείν Θεό, Φως, Έρωτα , Θυσία
Της Πελοπόννησος το εσωτερικό φως
είναι η φευγαλεα ριπή στο άπειρο.
-----------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου