Τα πνευματικά μου δικαιώματα είναι μια σκάλα με θαλασσί σκουριά....
Το τελευταίο σκαλοπάτι το ξεκάρφωσε ο άνεμος πριν κάποιους μήνες
Ποιός ξέρει άραγε που να προσγειώθηκε το δόλιο....
Τα πνευματικά μου δικαιώματα μια σκάλα στραμμένη στ άπειρο το θαλασσί
Και μέσα μου ανοίχτηκε σαν χαρακιά-- το στέρνο-- και με ανοικτό το πουκάμισο η ανάσα μου πνοή
σαν αηδόνι που το τραυματίστηκε σε μια ξόβεργα που κάποιος με χωρατά το κυνηγούσε
Και τώρα .... σαν κάτι απροσδιόριστο, απερίγραπτο~, ανεβασμένη στην σκουριά
βλέπω καλύτερα
λες και πέρασε η καταρρακτώδης βροχή και γαντζωμένη στην σκουριά με προσπέρασε
Βλέπω το φως βροχή , ανέμου , μεσημβρινού με θόρυβο ηλικιωμένου που αγωνίζεται να ανεβεί την παλιά ξύλινη σκάλα κι αυτή όλο υποχωρεί
ανοίγω τις παλάμες κι η βροχή να κυλά , νερό χρυσό το φως...
Τα πνευματικά μου δικαιώματα χαρισμένα από αυτόν τον ανεπαίσθητο τριγμό
Χρονολόγιο 15//8//2025
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο γιός μου Παναγιώτης γιορτάζει!
Και τι αισθάνεσαι στην θάλασσα ;; τον ρώτησα ὀταν ήταν μικρός
......Αισθάνομαι να με λούζουν ανέμοι, φώς και το νερό
Όλα μαζί !
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου