ΑΛΦΑ

Εφ. Ρήξη, Σεπτέμβριος 2019
"Ακλιτον" Αννα Αναγνώστη--Στάικου
ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,/ ανίατα μεσοπόλεμος… Ας πάμε
λοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπου/ να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…”
(Βύρων Λεοντάρης)

Απομακρύνσεις και αποστάσεις από της πόλης τον δύσκολο αχό
Απόσταση από τους χρόνους της αμεριμνησίας
Ταξίδι με βαλίτσα σαν αγκίστρι κρεμασμένη από το χέρι
Βαλμένα ρούχα με ελπίδα σωτηρίας
Μάταια . Είμαστε ανίατα πάντα μεσοπόλεμος.
Η ευθεία της μέσης διαταραγμένη και πειραγμένη
Χέρια -σα και κείνα του μόνιμου Εφιάλτη-ανατάραξαν την μέτρηση υδραργύρου σε υγρό σωλήνα ογκομετρικό
Πλησιάσαμε ξανά το σημείο εκείνο που μπροστά μας ορθώνεται πάλι η αρπαγή μας. Ξανά μπροστά μας ο κακομούτσουνος με όνοματεπώνυμο ανάλογα με την εποχή.

Η βαλίτσα αποχώρησης με χαραμάδα-ποιος άραγε την έσκισε;;- χάσκει στο κακό μας μέλλον
Προβλήτες, καράβια, μπουκαπόρτες, βάρκες ασφαλείας υψωμένες σαν σημαίες αποχαιρετισμού
Επιβάτες που αδιαφορούν για τα μέτρα , τα μποφόρ, τα τιμόνια και τις άγκυρες. Αδιαφορία για το τρέμουλο και την κλίση
Επιβάτες που πλέουν με μάτια στεγνά, τεντωμένα,ποντισμένα σε ένα σημείο πελαγίσιο

Το ίδιο πάντα
Σημείο τήξης και σύντηξης του αιώνιου άχρονου χρόνου.
Τα εδάφη μας -ο χρόνος – εν κινδύνω
Τα βλέφαρα στάζουν αλάτι. Οι ορίζοντες ορμούν αλλάζοντας τα κάλλη τους με ουρανί και μπλε. Αθεράπευτη ομορφιά εν τω μέσω των μεσοπολέμων. Αβάσταχτος πόνος η θέα της αιώνιας πληγής βουτηγμένη σε τόση ωραιότητα

Παραμονή στα θέρετρα απλωμένοι στις ριγέ ξαπλώστρες-λιώμα-ίσκιοι ευγενικοί εμείς και με τα όνειρά μας καλά φυλαγμένα, κλειδωμένα στο σημείο του κέντρου μας σαν τους κατάδικους
Οι βαλίτσες παρέμειναν κλειστές
Ηταν βάρος να ξεδιαλέξεις ενδυμασία και φορεσιά μες την τόση απουσία
της χαρά μας, που κάποτε, μας έσμιγε, στην αγκαλιά ενός αδελφού που μας κρατούσε σε στέρνο πλατύ και ανοιχτό στους καιρούς και τα πάθη

Η μέρα της επιστροφής δεν άργησε να μας βρει
Επιστροφή σε τόπο που λιγόστευε και το μίκραιμα τον έκανε να λυγάει
Να δυσφορεί
Με μάς σε κενό αιωρούμενοι. Γκρεμισμένο το καρφί από το δέντρο της ευθύνης
Μόνοι και απέλπιδες Δίχως την χαρά του ονείρου
Και πώς να το κάνουμε ;; ο άνθρωπος δίχως το όνειρο λιγοστεύει.
Μικραίνει μαζί με τον τόπο του και τον πόλεμο τον σωτήριο, αδυνατεί να τον σηκώσει.

Εγκώμιον επιστροφής. Με θέση ίσως διαφορετική σε νου και καρδιά
Σε σημεία απροσδιόριστα για τα τερατικά μάτια της εξουσίας
Να ξεφύγουμε Να μην μας δουν να μην ακούσουν την καταιγιστική στιγμή της αντιστροφής
Επιστροφή Κάτι σαν τον Νόστο με πράξεις παρόντος και όραμα το μέλλον
Μπορεί εάν απασφαλίσουμε τον έλληνα άνθρωπο
Μπορεί στο τέλος να σωθούμε
Ο χειμώνας ίσως είναι φίλος.

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Paul Celan

Κρύσταλλο
όχι στα χείλια μου να ψάχνεις για το στόμα σου,
όχι μπροστά στην πύλη για τον ξένο,
όχι στο μάτι για το δάκρυ.
επτά νύχτες ψηλότερα πάει κόκκινο στο κόκκινο,
επτά καρδιές βαθύτερα το χέρι χτυπάει την πύλη,
επτά τριαντάφυλλα μετά θροΐζει η πηγή.

``~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

.....η θητεία του καλοκαιριού γεμισμένη με φωτοβολίδες ελάχιστων νοητικών στοιχείων....σταφυλίς του Ομήρου....

~ενα μπεντέμι

κι ενα υφαντό

 ο χρυσός σταφυλωμένος καιρός 

χρυσό φως ορμά στα μάτια μας 

γάργαρο διαυγές ύδωρ γιομίζει και αποκαθάρει  τα σπλάχνα μας 

κι αυτή η κάθοδος της αόρατης σκόνης να κυκλώνει τα πρόσωπα 

τα μελίσσια τις δάφνες τις μουριές και να κατακάθεται σαν ενα τάγμα πετούμενων 

στα ζουμερά σύκα 

κι η γύμνια να γίνεται ένθεη

(ταξιδιωτικό)

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

--------------από το αρχαίο 2020

ΒΑΤΣΙΜΑΝΗ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΥΦΑΛΟΣ

και δεν είπες κουβέντα
το κοινό ω..! και το λαϊκιστικό (των likes δλδ) χωρισμένο σε δύο μέρη
το λογικό και ορθολογιστικό το έχον απόλυτη εμπιστοσύνη -τυφλή θα έλεγα-σε αρμόδιους και σε καθ ύλην αλλά και εκτός ύλης επιστήμονες και πανεπιστήμονες και κράζει μασκοφορεμένο την αβελτηρία όσων
είναι ανοιχτοί και εκτίθενται στην σκηνή

δεν μ αρέσει, θυμίζει τους σπιούνους και τους καταπίνοντες την γλώττα την ώρα που κάποτε η βάρβαρη τουρκιά ανασκολόπιζε τους παπούληδες μας

διαλέγω σκηνή και εξώστη

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου