«Το θέαμα δεν είναι ένα σύνολο εικόνων, αλλά μια κοινωνική σχέση ατόμων μεσολαβημένη από εικόνες.» (Ντεμπόρ: Η κοινωνία του θεάματος).
(η πλήρης καταγραφή και ανάλυση της διαμεσολαβημένης ζωής μας από την εικόνα και το θέαμα
οτι συμβαίνει μεθοδεύτηκε)
φωτογραφία Garcin Gilbert
``~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η επικοινωνία, ο πλούτος των ανθρώπινων σχέσεων, η αυθεντική αγάπη υπάρχουν σαν όψεις της επανάστασης ή δεν είναι τίποτα. Η φτώχεια της καθημερινής ζωής δεν οφείλεται στην επίδραση των άστρων ούτε αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα. Είναι η ίδια η ύπαρξη αυτής της κοινωνίας που παράγει αυτή την φτώχεια. ΄Η εμείς ή αυτή. Διαλέξτε.
από ράκος (lumpen) κουρελάριος
φωτογραφία Piero Pizzi Canella~
από ράκος (lumpen) κουρελάριος
φωτογραφία Piero Pizzi Canella~
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ενα κείμενο από το 2014
σημερινό γράμμα απο την Άλφα
το αντιγράφω και σας το κοινοποιώ.
"........καθημερινά στην επιστροφή μου -αργά το απόγευμα-με το τρένο του ΗΣΑΠ.όταν κάθομαι κλείνω τα μάτια ,ακουμπώ στο τζάμι και απαγκιστρώνομαι με τέχνη και τεχνάσματα.......φεύγω......ξεφεύγω της νέας εποχής,της νέας δουλειάς,της νέας τάξης,της νέας διαταγής και όλου του συφερτού που αυτοαποκαλείται νέο και σύγχρονο και εξαιρετικό για το καλό μας.Σήμερα,μιά μέρα μετά την πλημμύρα το βαγόνι φιλοξένησε παραπάνω απο τρεις συνεπιβάτες,πωλητές του τίποτα και του ελάχιστου.Αν έχεις κάνει μακροχρόνιος άνεργος είσαι σαν το φαντάρο που φαγες το πόλεμο με το κουτάλι.....το μπαρούτι το μυρίζεις απο χιλιόμετρα,το χαράκωμα στα σωθικά του άλλου ,ξεφεύγει και χωράει στα δικά σου εσωτερικά........ξέρεις.... και τινάζεται η φλέβα βαρώντας σιωπηλό σινιάλο........δίπλα μου ήρθε κι βούλιαξε στο κάθισμα ένας άντρας που θάπαιρνε σύνταξη αν δεν τον είχε ξεβράσει το μαύρο κύμα στη θανάσιμη ξέρα της ανεργίας......λαχεία πουλούσε.........έκατσε ,ένιωσε άνετα,κι έβγαλε ένα ραδιοφωνάκι με στικάκι πού παιζε μουσική "ότι νάναι'..μέσα σ'όλα έβαλε και "Τ'Αποστόλη το κουτούκι.......!!!".με λίγες φράσεις μου πε την αιτία του......."μιά χαρά δούλευα .......πλακάς .......μαστόρι φίνο.......με ένσημα αρκετά αλλά όχι για ανθρώπινη σύνταξη........πουλάω λαχεία κι επειδή όλος ο κλάδος κάτι πουλάει μικρά ψιλολοίδια πλέον .......λόγω ανταγωνισμού σκέφτηκα τη μουσική" ...με κοίταξε και απλώθηκε ένα γέλιο χαράς που δωσε χρώμα στο μαύρο της νύχτας..............είχα φτάσει .......έπρεπε να κατέβω.......ευχηθήκαμε αναμετάξυ μας καλές δουλειές ....και βγήκα στην αποβάθρα..........προσπάθησα να βάλω γρήγορα το μπουφάν κρατώντας το εισιτήριο στα χείλη --μη τυχόν και μου φύγει--όπως κρατάει ο μελλοθάνατος τη τενεκεδένια του ταυτότητα......
ανέβαινε ένας, τσαλαβουτώντας να προφτάξει .......προλαβαίνω....του χώνω το εισιτήριο στη φούχτα ..........."φχαριστώ"μου ψυθιρίζει συνωμοτικά........και τρέχει..........
τελευταία, ανάβω τσιγάρο στο δρόμο και περπατάω.......ήρεμα σα να πηγαίνω βόλτα
η ανεργία σκοτώνει ...το τσιγαρο λιγότερο.......
Φιλικά Άλφα ------Καλό βράδυ"
το αντιγράφω και σας το κοινοποιώ.
"........καθημερινά στην επιστροφή μου -αργά το απόγευμα-με το τρένο του ΗΣΑΠ.όταν κάθομαι κλείνω τα μάτια ,ακουμπώ στο τζάμι και απαγκιστρώνομαι με τέχνη και τεχνάσματα.......φεύγω......ξεφεύγω της νέας εποχής,της νέας δουλειάς,της νέας τάξης,της νέας διαταγής και όλου του συφερτού που αυτοαποκαλείται νέο και σύγχρονο και εξαιρετικό για το καλό μας.Σήμερα,μιά μέρα μετά την πλημμύρα το βαγόνι φιλοξένησε παραπάνω απο τρεις συνεπιβάτες,πωλητές του τίποτα και του ελάχιστου.Αν έχεις κάνει μακροχρόνιος άνεργος είσαι σαν το φαντάρο που φαγες το πόλεμο με το κουτάλι.....το μπαρούτι το μυρίζεις απο χιλιόμετρα,το χαράκωμα στα σωθικά του άλλου ,ξεφεύγει και χωράει στα δικά σου εσωτερικά........ξέρεις.... και τινάζεται η φλέβα βαρώντας σιωπηλό σινιάλο........δίπλα μου ήρθε κι βούλιαξε στο κάθισμα ένας άντρας που θάπαιρνε σύνταξη αν δεν τον είχε ξεβράσει το μαύρο κύμα στη θανάσιμη ξέρα της ανεργίας......λαχεία πουλούσε.........έκατσε ,ένιωσε άνετα,κι έβγαλε ένα ραδιοφωνάκι με στικάκι πού παιζε μουσική "ότι νάναι'..μέσα σ'όλα έβαλε και "Τ'Αποστόλη το κουτούκι.......!!!".με λίγες φράσεις μου πε την αιτία του......."μιά χαρά δούλευα .......πλακάς .......μαστόρι φίνο.......με ένσημα αρκετά αλλά όχι για ανθρώπινη σύνταξη........πουλάω λαχεία κι επειδή όλος ο κλάδος κάτι πουλάει μικρά ψιλολοίδια πλέον .......λόγω ανταγωνισμού σκέφτηκα τη μουσική" ...με κοίταξε και απλώθηκε ένα γέλιο χαράς που δωσε χρώμα στο μαύρο της νύχτας..............είχα φτάσει .......έπρεπε να κατέβω.......ευχηθήκαμε αναμετάξυ μας καλές δουλειές ....και βγήκα στην αποβάθρα..........προσπάθησα να βάλω γρήγορα το μπουφάν κρατώντας το εισιτήριο στα χείλη --μη τυχόν και μου φύγει--όπως κρατάει ο μελλοθάνατος τη τενεκεδένια του ταυτότητα......
ανέβαινε ένας, τσαλαβουτώντας να προφτάξει .......προλαβαίνω....του χώνω το εισιτήριο στη φούχτα ..........."φχαριστώ"μου ψυθιρίζει συνωμοτικά........και τρέχει..........
τελευταία, ανάβω τσιγάρο στο δρόμο και περπατάω.......ήρεμα σα να πηγαίνω βόλτα
η ανεργία σκοτώνει ...το τσιγαρο λιγότερο.......
Φιλικά Άλφα ------Καλό βράδυ"
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
από το 2014
ΕΡΜΙΠΠΟΣ
ΣΆΒΒΑΤΟ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 26, 2011
-Σχετικά με τα θεμέλια του παραγωγικού διαλόγου
(απόσπασμα) Το πρόβλημα μας, λοιπόν, είναι πολύ βαθύτερο και καμία εξειδικευμένη συζήτηση δεν πρόκειται να καταλήξει πουθενά εάν δεν μπορέσουμε προηγουμένως να το λύσουμε. Γιατί για να συζητήσουμε για το είδος της ανάπτυξης που θέλουμε ή για το κατάλληλο και περισσότερο επωφελές μοίρασμα των ρόλων των ιδιωτικών συμφερόντων και των κοινωνικών φορέων που θα αναλάβουν να την πραγματώσουν, πρέπει να αποφασίσουμε αν πριν από όλα αυτά είμαστε σε θέση να θέσουμε σαφείς και διακριτούς κανόνες. Αν μπορούμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια την διαφορά ανάμεσα στο ατομικό και το κοινωνικό δικαίωμα και, στην συνέχεια, να οριοθετήσουμε το εύρος του κάθε ενός από αυτά. Και τέλος αν έχουμε την θέληση και τους σταθερούς και δίκαιους μηχανισμούς να επιβάλλουμε αυτές τις αποφάσεις. Όποιες και αν είναι.
Σε διαφορετική περίπτωση η πόροι της χώρας, φυσικοί και ανθρώπινοι, πόροι που θα μπορούσαν να αποδώσουν πολλαπλάσια με ορθολογική διαχείριση, που θα ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στο συμφέρον της συλλογικότητας και στην ευημερία του ατόμου, (όπου το ένα θα υπάρχει για το άλλο), θα αναλίσκονται χωρίς δυνατότητα αναπλήρωσης, για να εξυπηρετήσουν τις προσωρινές ανάγκες επιβίωσης ενός ασυντόνιστου και ασυνάρτητου συνόλου μεμονωμένων μικροσυμφερόντων.
Τελικά, ας μην γελιόμαστε. Δεν υπάρχει καμία διαμάχη και κανένας πόλεμος μεταξύ κράτους και ιδιωτών στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει αντίθεση μεταξύ συλλογικού και ατομικού. Και αυτό επειδή δεν υπάρχει κρατική δομή, που να εκπροσωπεί με την εφαρμογή σταθερών κανόνων κάποιου είδους συλλογικότητα και να εγγυάται τις επί μέρους σχέσεις μεταξύ των μελών της.
````~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου